Klim naar de hemel.

Als die man in Amerika de wereld een poepie laat ruiken, blijkt dat zijn tegenhanger ook over een sluitspier beschikt. En wanneer een vlinder aan de oostkust zijn vleugels uitslaat, loop je de kans dat elders een tornado de kop opsteekt. De wereld is tegenwoordig een vergaarbak van ego’s en wanneer de een pretendeert meer te zijn dan de ander, komt Orwell geregeld om de hoek kijken. Een boerderij is nu eenmaal een verzamelplaats van dieren, waarbij de grootste monden het veelal voor het zeggen denken te hebben, terwijl anderen niet veel meer weten te doen dan die grote bekken leiders gehoorzaam te volgen. Zo groot als de wereld tegenwoordig is, zoveel kleiner zijn de bewoners geworden. En dat die leiders het beste met hun volk voor hebben, ook dat valt geregeld te betwijfelen. Ben ik ergens niet voor, dan ben ik automatisch tegen en wanneer ik mijn stem onthoudt, dat dan als blanco worden uitgelegd. Natuurlijk dien ik geregeld bij mezelf te rade te gaan, is het niet de overtreffende trap die ik beklim, maar het heeft er alle schijn van dat ik straks toch voor die uitdaging kom te staan. Simpelweg door de klim naar de hemel die ik, in gezelschap van mijn schoonzoon Vincent, voor vandaag op het programma heb staan. Een unicum voor Alkmaar, een overwinning voor hen die last hebben van hoogtevrees en een uitzicht dat zich zal gaan kenmerken door een enigszins bewolkte lucht. Je kunt nu eenmaal als mens niet altijd alles in de hand hebben. En waar een verrekijker wordt aanbevolen, zal ik mij daar verre van moeten houden. Je kunt nu eenmaal niet alles tot je beschikking hebben, simpelweg een kwestie van keuzes maken. En keuzes maken kan ik gelukkig nog, gelijk ook anderen in staat zijn om keuzes te maken. Ontwikkelingen die ik niet direct voor mogelijk heb gehouden, zo ook afgelopen dinsdag Vincent en Marlies in een andersoortig bootje zijn gestapt. Ook zij zijn zich bewust van het feit dat samen een pad in slaan niet automatisch gepaard zal gaan van de veronderstelde rozengeur en maneschijn. Voor een aantal jaren terug had ik mij dit niet kunnen voorstellen en verbaast het mij dat ik feitelijk van de ene verrassing in de andere duikel. Ik sta stil bij een dag als vandaag, pluk de dingen die zich nu voordoen en maak me minder druk om een aantal zaken die ik als vanzelfsprekend ben gaan ervaren. Bijvoorbeeld dat ik een berichtje ontving van Marlies waarbij zij mij feliciteerde omtrent mijn 10e verjaardag. Mijn 10e “! Ja, mijn 10e verjaardag want het was 10 jaar geleden dat ik die drie infarcten mocht doorstaan. Ik ben een gelukkig ICD drager en zie dit voor mezelf als een moment waarop ik nog niet naar die andere wereld mocht gaan. Een klim naar de hemel… ik wacht het vrolijk en gelukkig af!