Een teken van de wand…

Natuurlijk zou je mij van enige wansmaak kunnen betichten, ware het niet dat ook mijn smaak niet altijd overeenkomt met de smaak van het overgrote deel van de bevolking. Dat klinkt niet alleen pedant, dat is stomweg pedant. En enige pedanterie van mijn kant valt nu eenmaal niet te ontkennen. Neem nu bijvoorbeeld mijn berichten of, om nog eens wat anders aan de orde te stellen, de beelden die ik met de kleinst mogelijke zorg tot mij neem om vervolgens de ander daarmee lastig te gaan vallen. En wanneer ik mij simpelweg verontschuldig achter de woorden dat ‘over smaak nu eenmaal niet te twisten valt’, denk ik dat ik het aan het rechte einde heb voor wat betreft de smaak die ik in het midden laat. De wansmaak als het ware, ware het niet dat juist in de kunst het de bedoeling is om een reactie van de ander naar voren te laten komen. Nu heb ik in de afgelopen jaren reeds veelvuldig van mijn kijk op kunst laten blijken, is het niet aan mij om daar een oordeel over te vellen, laat staan dat ik met bepaalde kunst aan de loop ga, het blijft nu eenmaal een kenmerkend fenomeen op zich. Voor- dan wel afkeur, het is mij eigenlijk allemaal om het even. Dat ik daar de nodige gelden aan besteed, daar is veelal geen andere overweging bij nodig dan het feit dat ik door iets in de afbeelding getroffen wordt. En zelfs dat valt te betwijfelen. Wanneer ik wat later nog eens beter ga kijken, blijkt van die eerder overweging weinig te zijn overgebleven. Een vorm van een handeling in een onbesuisd moment, waarbij ik echter weinig reden zie om alsnog op die impuls probeer af te dingen. Zo bezit ik een klein schilderijtje dat ik ooit voor 100 gulden kocht op een kunstmarkt in Alkmaar. In 1979 nota bene, terwijl wij ons opmaakten om op vakantie te gaan naar Amerika. John v/d Heuvel, Droomschilder uit ’s Hertogenbosch. Was het toen vooral het feit dat ’s Hertogenbosch en Jeroen Bosch aan elkaar in mijn geest verbonden raakten” Was het juist het feit dat een paljas mij deed denken aan een circus van vermaak” Geen idee en dat vandaag de spijker waar dit werkje al vele decennia aan hing het beton heeft verlaten… een teken van de wand”!