Kra(nig)aan.

In de hoop dat een delier mij wordt bespaard, kan ik niet veel meer doen dan te bedenken wat ik dit weekend weer voor plannen heb. Dat het bezoek alhier nog steeds te maken heeft met het coronabeleid en een mondkapje, de verzorgenden zich ook nog met dit mondmasker tooien en dat het verrassend kan zijn wanneer deze voor een moment afgaat, de lach die mij onthouden wordt dan wel de mondhoeken die een glimlach vertonen, dat en nog wat meer is tegenwoordig nog steeds van toepassing. Waar gewezen wordt op een volgende golf, ook de griep van zich laat horen en er velen zijn die door koorts dan wel verhoging zich een ongeluk niezen, waarbij het hoesten in de elleboog ook nog een van de standaarden is, kijk ik rustig vooruit naar..

Nog geen idee op welke afdeling ik terecht ben gekomen maar dat het iets met orthopedie te maken heeft, dat zal wel een feit zijn. En dan te weten dat ik op de dag dat ik dit duidelijk maak, de maandag waarop ik een voorschot heb genomen, mijn baard gesneuveld is. Niet om redenen mijnerzijds maar volgens hen die het weten kunnen vormt vooral een baard een bron van ongenode gasten. Pathogene micro organismen schijnen een voorkeur te hebben zich in mijn baardharen niet alleen te willen nestelen, maar er ook eer in stellen om zich juist daar voort te gaan planten. Waardoor mijn voornemen om mijn baard zowel voor Sinterklaas dan wel de Kerstman te bewaren, dit keer in duigen valt. Zoals er de laatste tijd wel meer in duigen is gevallen…
Neemt niet weg dat dit de derde dag na de ingreep is, geen idee heb hoe de volgende wond zal gaan genezen en de wetenschap dat ik op die vorige locatie mocht meemaken hoe een wond zich manifesteert door een nabloeding die leek op runderrookvlees en drukverbanden zich hebben voorgedaan, ga ik er dit keer maar vanuit dat dit gebeuren mij bespaard zal blijven.
Zaterdag, 23-10-2021.