lettertjes

Wanneer je willekeurig letters plaatst, ontstaan er woorden. En wanneer woorden achter elkaar worden gezet, ontstaan er zinnen. En wanneer verschillende zinnen op elkaar gaan volgen, kan spontaan een verhaal ontstaan. Zo kan, op een doodgewone dinsdag een bericht vervolgens de wijde wereld in worden gestuurd. En wanneer je maar lang genoeg de beschikking hebt over die lettertjes die woorden worden en in zinnen aan elkaar worden gekoppeld, hoeft dit niet altijd te betekenen dat er ook daadwerkelijk een verhaal tot leven komt. Maar… er is altijd wel weer ergens een maar. En wanneer ik mijn maar met dit maar open kan het niet anders dan dat dit maar wordt gevolgd door het volgende:

Stilte. Of een konijn dat liegt en met dank aan Paul van Ostaijen wordt dit dan Het liegend konijn. Dat gaat over poezie en daar kan ik ook wat over vertellen, maar dat doe ik niet! Omdat het mij nog steeds niet lukt om die poezie van twee puntjes te voorzien. Boven op die E. In mijn eerste leugen ben ik immers niet gebleven en dat verhaal om bestwil wil er vandaag ook niet in. Dus blijft een derde mogelijkheid over: grote groet uit ZWAGERLAND. Een ode aan Noord-Holland door zijn bekendste schrijver, die ervoor koos om zelf een einde aan zijn leven te maken: Joost Zwagerman. En wanneer je leest dat dit boekwerk is samengesteld en ingeleid wordt door Maria Vlaar en speelt rondom de stad waar ik geboren en getogen ben, Alkmaar, wanneer gerefereerd wordt aan Bergen met toentertijd Palermo als dancing op zondag, Tortilla als kroeg en de CoCoclub waar later het Kunstenaars Centrum Bergen onderdak vond, kan het haast niet anders dan dat die eerder genoemde lettertjes een vervolg kenden in woorden gevolgd door de zinnen die ik nu neerzet, redelijk wel bij zinnen hoewel een liter bier ogenschijnlijk geen rol meer speelt, kan ik niet anders doen dan mijn herinneringen aan een andere tijd blijvend te koesteren. Heleen schonk mij de stilte, Pauline en Carlo kwamen met het liegend konijn op de proppen en Nic en Dik deden mij die grote groet cadeau. Kijk niet vreemd op wanneer ik in de aankomende tijd nog het een en ander zal gaan citeren, hooguit kan ik voor vandaag afsluiten met het volgende gedicht uit Stilte:

ZONDER TITEL // Je zat naast me tegen de stam, / legde je jas over mijn voeten / en zweeg een heel uur lang. / Niemand had me ooit zijn jas geleend / of zo mooi tegen me gesproken. //

Van de hand en het hoofd van Saare Halle een dichteres uit Eritrea.