Licht baken.

Altijd mogelijk dat de dingen anders lopen dan dat het voornemen is. Neem nu deel III van de West Friese Omringdijk wanneer je omgekeerd gaat staarten. Medemblik waar zich het Stoommachine Museum bevindt en waar een corps van vrijwilligers zich niet alleen met onderhoud bezighoudt, maar ook nog eens de rondleidingen verzorgt. En waar enthousiaste hobbyisten de modellen in schaal het leven hebben weten te geven. Maar ook machines die nog steeds in staat zijn om water van de ene kant naar de andere kant te transporteren. Waar Stork her en der nog op machines te lezen valt, een baggermolen vanuit het IJsselmeer met behulp van het transportbedrijf Nederhoff in een ander water terecht is gekomen, na eerst met behulp van een tweetal Stoomsleepboten daar naartoe te zijn gesleept.

Waar Winder (uit voorheen Limmen) zich bezighield met een mast van een Stoomkraan te takelen en waar het weer tussen de buien door zich met opklaringen wist bezig te houden. Maar het meest verrassend was dit keer de vuurtoren die zich in de buurt van Enkhuizen bevindt. Prachtig wit met een rode kop, een huis daarnaast en daar al staande vanuit de 16e eeuw. Toen het huidige IJsselmeer nog de naam van Zuiderzee droeg. Waar menig Opa (Sylvain Poons) zich met zijn kleinzoon de Zuiderzeeballade naar voren bracht. Woorden als: ‘eens ging de zee hier te keer, maar die tijd keert niet weer, Zuiderzee heet nu IJsselmeer…’ En die ene ome, die is dood en in de verte ligt nu Emmeloord.

Waardoor de traan ook nog eens de kans krijgt om over die wang te gaan biggelen. Dus voor vandaag wat foto’s die een heel ander aspect van die Dijk naar voren brengen.

Desondanks wederom een geslaagd uitje nadat ik allereerst mijn kwaliteiten bij de fysiotherapeut zichtbaar had gemaakt.