Lof der Zotheid.

Je moet wel over wat sadomasochistische trekjes beschikken, wil je je publiekelijk laten roosteren. Een vleugje narcisme is ook niet weg. En wanneer de beeldbuis (beeldbuis, het is tegenwoordig toch OLED dan wel plasma) in een studio ergens elders mensen de gelegenheid geeft om hun op- aan- of onzinnige opmerkingen naar voren te brengen, sommigen op het randje en anderen over het randje, heet dat tegenwoordig vermaak.

De broodspelen zijn nauwelijks voorbij en het volk van Nederland maakt zich op voor dat doordachte vermaak. Dat schijnt dan weer een format te zijn en met voldoende kijkers kent de reeks een vervolg. Maar kijk niet vreemd op wanneer zo’n programma met de Noorderzon vertrekt. Ook zo iets: ik vertrek. Vele afleveringen volgen, vele teleurstellingen doen zich voor en velen schamen zich niet zelden voor de uitbarstingen die zich hebben voorgedaan. Reality tv. En ook Big Brother komt weer te voorschijn, nadat Utopia het menselijk falen in beeld heeft gebracht. Waar kakelen tot gemeengoed behoorde, de kippen veelal zonder kop de afwas deden. En waar gepoogd werd om Frederik van Eden alsnog tot leven te brengen. Bekend van zijn Waldens. Maar waar is de schandpaal gebleven, waar worden nog mensen met pek en veren de stad uitgejaagd? Iemand een idee waar Wammes Waggel terecht is gekomen? Het is echter een wijsheid van ene Erasmus (tegenwoordig bekend door zijn brug) die het reeds naar voren bracht.

De titel van dit stuk!