LOOD zwaar

VOOR DE OVERLEVENDEN. Met een kleine variant kun je nu spreken over: VOOR DE OVERLEDENEN.

Een klein verschil met een navenante impact. Boudewijn de Groot maakte gebruik van het literaire wonder Lennart Nijgh en waar de eenzame fietser kromgebogen zich bloot stelde aan de wind, is het nu diezelfde kwetsbaarheid die de eenzamen onder ons niet onberoerd laat. En dan druk ik me nog sterk eufemistisch uit. Eufemisme, een vorm om de zwaarte wat te ontkrachten, een woord dat zich beter voordoet dan dat dit is en waarvan de strekking niet te overzien valt.

Het valt wel mee (maar eerder tegen), het is te doen maar ik zie tegen de volgende dag op, ik word niet goed van al dat Paasgebeuren, en waar mensen hun inventiviteit naar voren laten komen, gaat dit toch gepaard met een zeker verontrusting. En om de smaak nog wat aan te sterken, komt ook berusting steeds meer aan bod.

Je hebt het er maar mee te doen, verveling kan een aanslag plegen en stress is de sluipkiller die om een hoekje staat te grijnzen. Spreek niet van een moordenaar, maar een killer past hier beter bij. En waar muziek troost kan gaan bieden, is het de vraag in hoeverre Boudewijn naar voren komt. Want als deze toestand achter ons ligt, wij het licht weer kunnen aanschouwen, opgelucht adem kunnen halen en weer doorgaan op het pad, de weg die wij hebben bewandeld achter ons gelaten, de balans van leven en de dood in een ander perspectief kunnen plaatsen, dan zullen deze woorden van vandaag ook een plekje krijgen.

En zullen rouwadvertenties weer anders worden opgesteld…