Lust i.t.t. Rust

Lusteloos i.t.t. rusteloos. Het verschil is slechts een letter, maar gelijktijdig een wereld van verschil. Zoals zo vaak zijn er immers werelden van verschil, wanneer ik simpelweg om mij heen kijk. Maar vandaag was mijn blik meer naar binnen gericht en heb ik me ternauwernood naar buiten gewaagd. Vreugde en droefenis, ook van die items die zich regelmatig voordoen, als het ware ervoor zorgen dat er een balans blijft bestaan. Hoewel de weegschaal geregeld meer naar het een dan naar het ander helt. Leven en dood, maar dat de dood nakende is, een gegeven dat voor velen buiten kijf kan komen te staan.

Het zijn dan ook vaak surrealisten die mij weten te inspireren, op het snijvlak van herkenning en gelijkertijd een wereld van vervreemding aan het werk weten toe te voegen. Neem een Chagall, Delvaux, Magritte, Dali, een Ernst, Man Ray, Pollock, en kom dan opeens met Pyke Koch aanzetten, maar die behoort meer tot de realisten dan dat hem het ‘sur’ aangerekend kan gaan worden. Dan begin ik enigszins te zwabberen, laat het dek voor wat het is en richt mij op een patrijspoort die mij in staat stelt om mijn wereld te gaan verkleinen. Als door een kijker die onderwijl verandert in een caleidoscoop. Waar geen touw aan vast te knopen valt en als er sprake is van een knoop de vraag rijst of dit een zeemansknoop dan wel stomweg een platte knoop kan zijn. Om over die Gordiaanse knoop dan maar weer te zwijgen, laat staan een mastworp die zich leent om bepaalde diktes als eindjes aan elkaar te gaan knopen.

En het zijn juist die eindjes die zich vandaag voordoen, iets wat niet afgesloten kan gaan worden maar geheel willekeurig een eigen weg in slaan, zich niet tegen laten houden, mij eigenlijk dwingen om in dit moment, het bekende nu even een pas op de plaats te gaan maken. De rust die door de lust in evenwicht wordt gehouden en de tegenstelling die zich voordoet, opdat op termijn de realiteit van alledag weer voortgang kan gaan vinden.