Maandag alweer.
Het heeft iets weg van broedermoord, wanneer Lucky Luke sneller schiet dan zijn schaduw. Maar ieder vergelijk gaat mank, zeker wanneer ik weer in een bui als vandaag verkeer. Een kwestie van wat woorden naar voren te brengen, wanneer de vraag opdoemt hoe een banaan in een mand vol pruimen terecht komt. Of wanneer een draak, vuurspuwend, zich op mijn pad vertoont. Of een bord met spaghetti met daar boven op een gedraaide gehaktbal, omringt door een strop. Das zou nog een toevoeging kunnen zijn, maar ook dat is niet gepast, wanneer Slaghouwer aankondigt om vier weken met vakantie te gaan onder de noemer: ‘er is heel veel te doen, maar het is ook nodig om de batterij op te laden.’
Maar binnen zijn club van de Christelijke Unie klinkt onvrede. “Als ik hem was, zou ik dat op een ander moment doen”, zegt een coalitie-Kamerlid. “Zijn werk is alles behalve af”, zegt een ander.
En dan komt weer die EERSTE in beeld. Rutte neemt het op voor Slaghouwer en denkt dat het goed komt met het perspectiefplan: “het is niet zo dat hij zelf iedere dag aan het schrijven is, daar is een heel team mee bezig.” Zichtbaar dan wel onzichtbaar, wanneer het schaduwen betreft kun je maar beter maken dat je (ermee) wegkomt.
Maar ook rijpe appels hebben de neiging niet ver van de boom te vallen!
Hier komen de twee voorgaande blogs samen.
Jajaja, er is een gestructureerde chaos in die wonderlijke hersenpan van WIK.
De EERSTE en het ZAND korreltje…
We kennen allemaal de uitdrukking zand er over… te vergelijken met die plas en het laten zoals het was…
Maar ook van die honing of stroop waarmee je vliegen vangt. In Nederland wordt dat menhandling genoemd in Vlaanderen stropen en manipuleren. Kwestie van een politieke cultuur.
De EERSTE is van alle taalkennis thuis en als dat hem even in de steek laat dan is hij het vergeten.
Maar rollen als een dubbeltje kan je niet als je vind dat je een rug waard ben.