Materie

Ik”! Materialistisch”! Wel zeker! Hoe ik daarbij kom” Heel simpel, mijn wieg stond in Alkmaar, een Provinciestad in Noord-Holland, in een land dat Nederland heet, een onderdeel van Europa, als continent te onderscheiden van andere continenten en dat geheel geplaatst in een wereld die onder de noemer Aarde door het heelal heen suist. Herken je deze omschrijving nog, of doe ik stilletjes een beroep op jouw voor mij onbekende verleden”! Waar het Westen zich kenmerkt door het hechten aan materie, is in het Oosten het gebruikelijk dat er een onthechting plaats gaat vinden waarbij de geest andere ruimten opzoekt dan dat de huidige geest voornamelijk gericht is op het ego, desnoods het individu en het eigen ik een voorname plaats heeft ingenomen. Waar een samenzijn, een samen doen een samen maken hooguit in de vorm van een utopie voor een kort moment te vinden is, alvorens als een ster uiteen te spatten. Vuurwerk van de Lage Landen, een ster die zijn flonkering verliest alvorens te doven voor het moment dat het zwarte gat zich meester maakt van die gevallen ster. Het is maar net hoe je dit bekijkt, maar enig blijk van meewarigheid wordt in deze bijzonder op prijs gesteld. Om maar eens een eufemisme naar voren te brengen, want daar zijn wij heden ten dage bijzonder goed in geworden. De schone schijn gaat gepaard met wat dubieuze zegeningen, problemen dienen als kansen te worden beschouwd en waar de factor tijd in het verleden de kans kreeg om zich over zaken te ontfermen, worden deze achterhaald door de losbandigheid die zich voordoet aan de hand van die verlengde handen waar de beelden voor zich lijken te spreken. Wanneer iets niet duidelijk is zoeken we dit op, wanneer het weer zich anders manifesteert dan ons is voorgehouden, wanneer een plaatselijke bui zich als een stortbui over ons ontfermt en wanneer de wind plotsklaps uit een andere hoek komt te waaien, Heer ontferm u over uw schapen, en voor je het weet is een nieuwe religie ontstaan. En ik”! Ik word bedolven door spam uit het oosten, het Verre Oosten nota bene, waar ik geen gelukskoekje in kan ontdekken, en waar de karakters die zich voordoen nog nimmer in de verhalen van Rechter Tie naar voren zijn gekomen. Nu was Doctor Robert van Gulik sinoloog en ambassadeur in Japan, maar ook dat doet vandaag nauwelijks ter zake. Neen, de materie die ik aanhang is niet alleen beperkt, maar kenmerkt zich hooguit door de stapels die zich als onoverkoombare bergen in het kleine kamertje voordoen. En wanneer daar weer een boek zijn opwachting maakt… ik schroom niet om mij achter die stapels te ver bergen!