Opa, vertel eens…

‘Waarheen’, was het eerste woord dat zij zong. En daarmee schreef zij niet alleen geschiedenis, maar was dit lied veelvuldig in aula’s te horen. Waarvoor en vervolgens kwam de weg naar voren. Hoe roemrijk kan een lied worden en hoe onsterfelijk is de nagalm” En waar ooit een steen werd verlegd, daar nam de stroom een andere wending. Niets dat meer hetzelfde zal zijn, alles aan verandering onderhevig. Van verandering leert men volgens ingewijden en volgens anderen heeft de mens veel baat bij de levensrituelen die houvast bieden aan hen die met een bepaalde onzekerheid door het leven gaan. En mocht iemand zich toch tegen die onzekerheid willen verzekeren, verzekerings-maatschappijen staan te trappelen om je een polis aan te smeren. Zo eenvoudig werken nu eenmaal de dingen, zaken zijn zaken en wanneer een van de partijen het daar niet mee eens is, staat niets in de weg om een advocaat in de arm te nemen en de rechtsgang in gang te zetten. Afhankelijk van het belang en ook nog eens afhankelijk van de gelden waarvoor men dan weer verzekerd is. Maar er is meer. Freek in zijn onnavolgbare song dat er leven na de dood schijnt te zijn, anderen die hangen aan de herinneringen en foto’s die een leven aan de andere zijde weten te ondersteunen. Vergeten ben je pas wanneer die herinnering verdwenen is, albums die uit het verleden opduiken dan wel stambomen waar de einden van een tak stoppen. Waar wortels nog even herinneren aan wat was en stammen het vuur niet hebben overleefd, laat staan stammen die ooit als Bosjesmannen door het leven zijn gegaan, waar fossielen in een bepaalde periode van miljoenen jaren her de onderzoekers alsnog op een dwaalspoor weten te zetten. Of waar de ‘Schrift’ verhaalt over zaken die door een ander als een sprookje worden ervaren. Of dit nu werken zijn van de gebroeders Grimm. Van Hans Cristiaan Andersen, of dat Dolfje Weerwolfje nu furore maakt, Jip stapelgek is op Janneke en Suske en Wiske een nogal dubieuze verhouding hebben, de fantasie van de mens is kennelijk ongebreideld. Voor wat betreft vandaag waag ik me niet verder aan mijn sprankelende gedachten. Hooguit dat het geheel tot stand is gekomen door het feit dat mij nog een boekvulling wacht: ‘Opa, vertel eens’ maar wat ik nu eigenlijk te vertellen heb…”!