Meedogenloos

Ik bedoel maar, maar wanneer ’t weer van mij afhankelijk is, zal ik van de weeromstuit niet veel meer hoeven te doen dan simpelweg afwachten wat zich voordoet. En wanneer het weer weer eens niet aan de verwachting voldoet, kun je hooguit Buienradar de schuld daarvan geven. Waardoor Schuld en Boete op een presenteerblaadje zijn opwachting maakt. Daar hoef je niet eens literair onderlegen voor te zijn. En fouten maken is toegestaan, zeker wanneer een ander mij wijst op het feit dat het onderlegd had moeten zijn. Ook dat heeft veel weg van de onvoorspelbaarheid dat zich in het weerbericht voordoet.

Wanneer de wolken voldoen aan de factor cumulus, een donderslag niet alleen afhankelijk is van een heldere hemel en dat verhaal van die regenboog en die pot waarschijnlijk alleen maar doen denken aan die pot die de ketel verwijt, waardoor de glans verdwijnt. Neen, vandaag zit er niet veel meer in dan dat ik iets met die verwijtende ketels ga doen. Beelden uit Voorlinden, die mogelijk doen denken aan de zwartgalligheid van dit moment. Dat ik de zaken wat minder rooskleurig voorstel daar zal ik gerust niet de enige in zijn. Geen intocht, geen Sint Maarten, mogelijk een Kerstboom en een stal.

En dan te bedenken dat er maximaal drie personen gelijktijdig mogen aanschuiven en dat er landen zijn die er voor het gemak van uitgaan dat het volgend voorjaar mogelijk, misschien een vaccin op de wereldmarkt zal gaan komen. Vooreerst zijn daar die verkiezingen en wanneer het grote land ons als voorbeeld zal gaan dienen… in China hebben ze daar heel andere gedachten over en ook Rusland met die Witte Russen…

melancholie is te subtiel, zwartgalligheid slaat genadeloos, meedogenloos toe!