Monster lijk.

Het is wat het is. Het was wat het was en het wordt wat het wordt. Maar: het is niet wat het niet is. Diep. Gejat uit de single reeks. Want jatten behoort nu eenmaal tot de eigenschappen die ik mezelf toereken. Was het alleen maar om aan te geven dat plagiaat mij totaal niet vreemd is. Het blijft nu eenmaal een gegeven dat het beter gejat kan zijn, dan zelf verzonnen. Hoewel ik daar ook een abonnement op heb genomen. Je moet immers wat in de huidige tijd.

Om maar te zwijgen over het feit dat de opdracht van Sophie in het totaal der dingen ook nog een rol speelt. Iets met een vorm van dichtkunst maar dan via een fot tot leven gebracht. Het beeld dient zichzelf uit te beelden, zonder dat daar een woord aan gewijd wordt. Een vraagbaak voor de een, een uitdaging voor een ander en een derde zal daar ook wel weer een eigen draai aan weten te geven.

Het is niet alleen de kunst om dingen te gaan vertalen, maar daar ook nog eens een eigen draai aan te gaan geven, opdat recht wordt gedaan aan de unieke uitbeelding. Voorbeeldig voor de een, een raadsel voor de ander. En waar woorden staken, zal een ander fenomeen van zich laten horen. Hetgeen de bedoeling kan zijn bij een thema dat de opdracht vervangt en de reikwijdte van een ander horizon kan gaan voorzien.

\Horizonten die op dit moment in een ander perspectief terecht zijn gekomen. Het zijn dan ook de beelden van de ramp die zich elders heeft voorgedaan. En ook met die beelden dienen we te gaan leven,

waar de dood zich als een monster manifesteert.