Moraal ridders.

Strak staan zij in het gelid, de kersverse moraalridders. De plooien in hun gezicht lijken er wel op gebeiteld en waar een oog zich anders op richt, wordt hen voorgehouden om star voor zich uit te kijken gericht op een punt dat verder weg ligt dan het oog kan reiken. Het nieuwe normaal werpt zijn vruchten af en wanneer iemand de neiging vertoont om terug te keren naar het oude bekende, wacht hen de schone taak de ander niet alleen te corrigeren, maar ook op de huidige situatie te blijven wijzen. Het enige dat mogelijk een verwijzing naar het verleden doet, zijn mogelijk de lantaarnpalen die niet van hun plek verwijderd zijn. Hooguit die ene paal die het verdomd om nog langer voor paal te blijven staan… Al met al zijn er geschreven en ongeschreven afspraken hoe of eenieder zich tegenwoordig ( en ook in het verleden) dient te gedragen.

Ongetwijfeld heeft daar de Wet op de Privacy een rol ingespeeld, duidelijk is het mij in ieder geval niet. En waar de een bewust kiest voor anonimiteit, kan de ander daar hartstochtelijk mee aan de loop gaan. Aan de ene kant heb ik de behoefte om zoveel mogelijk in de schaduw van mijn zijn te verkeren, anderzijds maak ik mij zichtbaar door dit blog dagelijks te continueren. Waarbij ik niet schroom om de wetenswaardigheden die ik meemaak, naar voren te brengen. Dat kan heb ik begrepen, niet altijd dan wel wordt het niet op prijs gesteld. En dan word ik gecorrigeerd, hetgeen mij bewust maakt van de huidige tijd en de veranderde omstandigheden. En wanneer ik dan weer eens een niet zichtbare grens overschrijdt, rest mij niet veel meer dan een diepe buiging te maken en mij te richten naar de normen van deze tijd, zonder daar de weg van de moraal ridder voor in te slaan!