Morgen lacht…

Das ook wat: blijkt dat de wereld desondanks stomweg door blijft draaien. Had ik even de indruk dat ik onderweg naar Tokyo even uit kon stappen uit mijn niet aanwezige Toyota waardoor de afstand van het gemiddelde af zou kunnen gaan wijken, blijkt dat mijn dromen van een bedenkelijk allooi zijn en dat ook het nodige bedrog zich niet in de luren laat leggen, kan ik niet veel meer doen dan me bij de huidige situatie neer te leggen, dat wil zeggen dat de poep en pies zich naar de diverse uitgangen begeven, dat eten van vloerkadetten bijzonder aan te bevelen zijn, dat de kippensoep zodanig van smaak is dat ik me daar in te buiten ga en dat het bezoek van Marlies en Liva voor vandaag het hoogtepuntje is geweest, edoch dat ik er goed aan doe om juist dat bezoek enigszins te beteugelen. Want door mijn huidige situatie komt mijn afhankelijkheid op de schouders van Ria neer, die mij gelukkig heeft aangespoord om toch maar het bed uit te komen, de voor en achterkant van wat sop te voorzien waardoor ik wat frisser en minder fruitig direct weer het bed in duik, hoewel van een bed induiken beter geen sprake kan zijn, na de snoekduik van vorige week dewelke niet eens tot een medaille heeft geleid. Beklagenswaardig wanneer je bedenkt dat ook de troostprijs aan mijn neus voorbij is gegaan… Voor even is dit een gegeven en wanneer het mij lukt om ook in de avonduren nog achter dit klavier plaats te nemen, zal ik niet schromen om met nog wat onzinnig geprakte woorden tot je te richten.

Mocht dit echter niet het geval zijn: morgen wacht een nieuwe dag!