Museaal deel 2

Wat te denken van 800 meter snoer, om een lullig lampje te laten branden?! Of een wand vol met ketels te behangen?! Een kruk die zich leent om een steen te verwelkomen, terwijl die andere kruk voor een schijnbaar evenwicht ondersteboven is komen te hangen?! Op te blazen zakken wederom in te laten kakken, opdat de lege zakken weer opgeblazen kunnen worden?! Of wat met kleurtjes lopen goochelen?!

Een lift voor een tuinkabouter die nergens te vinden valt, niet eens heen en weer laat staan op en neer gaat, waarbij de deuren zich om de beurt openen en sluiten. Enkel hoog, maar met stiletto hakken aanmerkelijk groter. Kunst dus en de kunst is om door de ogen van de kunstenaar te leren kijken. Kleinkunst en Grootkunst. Of wat te denken van een labyrint van cortenstaan. 210 ton schoon aan de haak, waarbij het verrassend is dat je alsnog de uitgang weet te ontdekken. Een zwembad leeg en vol illusie, om na 50 seconden te komen tot jouw (eind)conclusie. Naaimachines heel synchroon, die je wakker schudden uit een droom. De werkelijkheid op z’n kop gezet, confetti als uitzondering op de kunstenpret. Zalen leeg en zalen ruim, de zon die schijnt en je constant op het verkeerde been wordt gezet.

Om kort te gaan: Voorlinden! Achteraf gezien de vraag wat heb ik niet allemaal gezien en wat goed dat ik daar plaatjes van geschoten heb. Imposant, imponerend, componerend en illustrerend wat kunst vermag. Want dat er sprake is van kunst, die overtuiging heb ik wel gevoeld, laat staan dat er ook nog sprake is van iets wat niet direct te beschrijven valt. Moderne kunst waarbij de kunstenaar aan alle kanten de ruimte heeft gekregen (en ook heeft gebruikt!) om de nietsvermoedende bezoeker iedere keer weer op een ander been weet te zetten. Moderne kunst in een vorm die weinig met de bekende kust van doen heeft. Gewaagd, expressief, explosief, illustratief of… toch nog wat anders!