Museaal deel 5

Ook mijn teerling is geworpen: wil ik ook wat water bij de wijn?

Een belachelijke openingszin, waar ik vanmorgen mee wakker werd. En waar dit dan weer toe moet gaan leiden, geen enkele idee. Dat neemt niet weg dat ik gebruik maak van een mogelijk rendez-vous, met als mogelijke verklaring dat ik juist dit rendez-vous aan Voorlinden blijf koppelen. Een ontmoeting op een plek die allerminst in de belangstelling staat van een mogelijk spionage-achtig geheel, waarbij signalen niet te vinden zijn en waarbij de betrokkenen geenszins van hun plannen op de hoogte worden gesteld.

Want dat er in de wereld plannen gesmeed worden, dat zal menig spion glashard weten te ontkennen, waarbij de uitkomst gewetensvol dan wel gewetenloos tot uitvoering wordt gebracht. Ja, ik lees me suf in thrillers en weet niet beter dan op dagen als vandaag de rust niet alleen te zoeken, maar ook nog eens mogelijke activiteiten na te laten. Voel me daar bepaald niet bezwaard door, laat staan dat ik dit als excuus naar voren breng. Hoewel ook dat wel weer te betwijfelen valt.

Doe het vandaag dan maar met 95 aluminium kookpotten van de hand van Maha Malluh: Food for Thougt. De potten zijn licht opdat ze makkelijk door de Bedoienen konden worden gedragen. In de grootste pan kan het vlees van drie kamelen worden bereid. De vraag die hij naar voren brengt is welke poezie en levensverhalen in deze potten verscholen zitten. Het werk is een viering van Arabische visuele en orale tradities.

Dat neemt niet weg dat er een ander beeld als afsluiting van dit moment naar voren komt. Want ook dat zijn potten. Deze symboliseren het menselijk lichaam van de hand van Subodh Gupta. Zodra een van de potten breekt, verdwijnt het onderscheid tussen binnen en buiten, tussen de ruimte in ons lichaam en de ruimte die ons omringt. Dus met een weinig fantasie, wordt ook de eerste zin in zekere zin bewaarheid…