Niets te verwachten…

NEEN! Van mij hoef je vandaag absoluut niets te verwachten. Want voldoen aan mijn eigen verwachtingen valt geregeld niet mee! Dat rondje Schagen heb ik achter de rug, even verplaatsen in de geest van mijn schoonmoeder geeft haar de gelegenheid om haar verleden op te rakelen. En wanneer wij beiden zo’n 1 op 1 gesprek hebben, is het juist haar verleden dan naar voren komt en hoef ik niet veel meer te doen dan naar haar verhalen te luisteren. Vandaag was zij weer dat meisje van veertien, dat lid was van een toneelvereniging en dat haar fietstochten door de polder in het duister naar voren bracht. Want dansen was een mogelijkheid om anderen te ontmoeten en wanneer zij ’s avonds mer haar ouder zus huiswaarts keerde, trof zij toch ietwat ongeruste ouders. een andere tijd en de vergetelheid van haar huidige brein, bracht naar voren dat zij zich goed kon verplaatsen in haar nog aanwezige herinneringen. Soms was ook zij wat ondeugend maar over het algemeen was zij een braaf kind. Deed wat van haar verlangd werd en schikte zich in de omstandigheden die zich toen voordeden. Anders dan de huidige tijd en de veranderde omstandigheden.

En waar zij lekker in haar huis wat rondstuddert, zij met mij van haar bakkie koffie geniet en wij lekker van de cafe noirs snoepen, terwijl wij voor de rest wat aan keutelen. De krant die ik wegbreng om even later aan het volgende bakkie koffie te gaan, dat Joke vers heeft gezet en we dar wat gemeenschappelijke familieleden de revue laten passeren. Gelukkig ook weer een 1 op 1 gesprek, de koetjes en de kalfjes die passeren en het feit dat de kinderen met totaal andere hypotheken in staat zijn om hun wensen om te zetten in bezit. Ieder vergelijk met ons verleden gaat niet op. Waar bedragen van guldens toen zorgden voor slapeloze nachten zijn het nu die andere bedragen in Euro’s die ieder vergelijk overbodig maken. En dan te bedenken dat moeder Corry verrast werd op Sinterklaas met een eigen wasmachine, Joke en Ria in een huis van de Domeinen in de keuken konden autopetten en war de Gasthuisstraat voor hen verboden terrein was, omdat daar auto’s minder frequent dan heden ten dage, de straat onveilig maakten. Dat zij gingen inwonen in Alkmaar in de Eikelenbergstraat, bij Tante Jans en Oom Gerard, zij boven woonden met een keukentje waar je ternauwernood je komt kon keren en het nieuwbouwhuis dat zij betrokken in de Meis Stokelaan (Nieuw Overdie, zij buren kregen die ook Henk en Corry heetten en waar zij een heel bijzondere tijd mee konden beleven. En dan op naar Jan, Marjolijn en Kris. Jan in de ziektewet, Marjolijn thuis aan het werk en Kris die zijn oude stiel heeft opgepakt in Amsterdam. Werk in een kroeg en lastig gevallen door niet alleen dronken, maar ook nog eens twee mannen die zich afvroegen of Kris wel straigt genoeg zou zijn. Flirten met een knipoog en bier met 0% alcohol geven aan een man die sterk boven zijn theewater aan de bar hangt… En voor de rest: absoluut niet de moeite waard om te gaan vermelden. Dus neen: vandaag hoef je van mij niets te verwachten!