Noa, of Gods wegen blijven ondoorgrondelijk

Het blijft steeds de vraag wie waar aan welke touwtjes trekt en waar dit geheel toe leidt. Veelal tot weinig maar soms tot veel en dan bedoel ik dit niet in zijn algemeenheid, maar eerder specifiek. Alsof hogere machten er belang bij hebben om alles zo gestroomlijnd mogelijk voor elkaar te krijgen, opdat nergens haken ontstaan laat staan dat er ogen een rol gaan spelen. Het heeft ook iets ongerijmds, alsof zaken die zich voordoen in een nauw omschreven plan een waarborg zijn voor een voorspellende toekomst. Zo was ik ooit in de Ban van de Ring, was Nostradamus een gegeven en ook de I Tjing hielp mij tijdelijk op een pad dat menig avontuur in het avonduur liet plaatsvinden en waarbij ik er niet alleen bij stond, maar ook deelgenoot werd van het geheel dat zich voor mijn ogen afspeelt.

Of liever gezegd, afspeelde want het zijn veelal herinneringen die zich plotsklaps voordoen en waarbij het steeds de vraag blijft welk aandeel ik daarin heb of heb gehad. Ik heb het even over een Hogere Macht, maar ben me er wel degelijk van bewust dat ik zelf keuzes heb gemaakt niet altijd even bewust, vaak ook onbewust maar leidend voor het pad dat ik achter me heb gelaten. Ik sprak van de week een jonge dame (23 jaar) en vroeg aan haar wat zij naast het werken in de Horeca nog meer deed. Zij vertelde mij dat ze Archeologie studeert aan een Hogeschool in Deventer en aan de vooravond staat van het schrijven van een scriptie. ‘Archeologie’ zei ik, ‘wat bijzonder, maar… hoe ben je daar geboeid door geraakt?’ Haar antwoord verbaast mij geenszins. ‘Door mijn ouders die altijd wel iets met geschiedenis hebben gehad en ons als kinderen meenamen naar voor ons interessante gebieden, waar wij schatgravertje gingen spelen en ook nog schatten hebben ontdekt. Munten, vuurstenen, vuistbijlen, potjes en kannetjes, scherven die qua kleur deden denken aan bijzonder glaswerk, oud schoeisel en het met een kwastje afstoffen van dingen uit een bepaalde oudheid. Maar daar valt weinig brood in te verdienen en sinds ik in de horeca terecht ben gekomen, zit ik te denken om ook daar maar wat mee te gaan doen…’

Ik sta verstomd maar kan wel zeggen dat wat zij mij in zo’n kortstondig gesprek vertelt, mij toch weer aan het denken heeft gezet: niet alleen Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, maar ook die van haar!