Normgegeven.
Je kunt mij natuurlijk van alles wijsmaken. Maar of ik daar wijzer van wordt, durf ik eerlijk gezegd te betwijfelen. Dat er mannetjes aan de achterkant van de maan bestaan, dat koeien eieren kunnen leggen, dat wanneer de drank is in de man de wijsheid op de bodem van de kan terug te vinden is, dat Fantasialand toch wel bestaat, of dat lood zich nu eenmaal niet leent om dit in goud te veranderen. Of dat fantasie niet veel meer blijkt te zijn dan het in stand houden van illusies. Het is dan ook vaak de kunstenaar die dit onbeschreven pad inslaat, verrast wordt door de eigenheid van zijn of haar creativiteit en daardoor de ogen van de ander op zich ziet gericht. En zich blijft verbazen omtrent zijn eigen schepping. Maar zo eenvoudig als ik het nu stel, zo simpel is het in de regel niet. Woorden zijn nodig om het verhaal achter de schepping duidelijk te maken, zinnebeelden die de illusie van het geheel in evenwicht brengen en de vraag of de mensheid hierop zit te wachten een totaal andere vraag. En waar de een stelt maar ‘wat aan te klooien’, is het juist die ander die met dat idee aan de haal gaat. Hetgeen dan weer zorgt voor enige beroering in de vijver waar met velen wordt gevist. Natuurlijk ben ik tevreden het hetgeen dat ik tot nu toe tot stand heb gebracht. Mijn voornemens heb ik om kunnen zetten in daadwerkelijke fysieke dingen (een boek, een gedichtenbundel en een diorama) mijn denkwijzen heb kunnen delen met anderen door mijn docentschap, mijn zorgen heb kunnen uiten en de nodige fysieke krachtinspanningen achter mij heb kunnen laten, dan nog is er sprake van enige twijfel. Omtrent mijn vaderschap, mijn ouderschap, mijn partnerschap en het verliezen in de loop der tijd van vriendschappen. Het verlies van mijn ouders, schoonvader of mensen die ik (in)direct in mijn leven ben tegengekomen. Dat het in een (mensen)leven daar veelal omdraait, een gegeven. Dat het kleur geeft aan het leven een feit. Dat je het een naam geeft, ook vanzelfsprekend. Dat je probeert de zonzij aan jouw zijde te zetten, ook dat is iets waar je niet omheen kunt. Maar dat er mensen zijn die de last van het leven zo zwaar voelen dat zij hun leven een totale keerzijde gaan geven en kiezen voor de dood, dat raakt me en dat maakt me tot een overlever. Althans, voor dit moment. En ook dit moment duurt niet alleen een mensenleven maar met eeuwigheid als normgegeven duurt een moment een mensenleven!
Laatste 15 Reacties