Nou ja… schijnt’ie?!

Voorheen was een Hoogwelgeboren niet iemand van eenvoudige komaf, maar was deze vorm van aanschrijven een vanzelfsprekendheid. Zeker bij mensen die zich konden beroepen op een vorm van blauw bloed, maar ook voor mensen van mindere komaf konden door het voldoen aan een wetenschappelijke opleiding alsnog in aanmerking komen op een bijzonder manier van aanschrijven. Voor een gewoon iemand was het vanzelfsprekend om de Heer aan wie de brief gericht was Weledel te noemen, maar voor een griffier dan wel een rechter dan wel een minister dan wel staatssecretaris waren ander vormen vanzelfsprekend. Voorheen kon je de titulatuur overzichten tegenkomen in een willekeurige agenda, maar doordat een briefschrijver helaas tot een uitstervend ras begint te behoren, is het verdwijnen van deze rubriek bepaald geen aderlating. Daarvoor in de plaats komen dan weel overzichten van landen die een veelvoud van feestdagen kennen, waarbij het totaal in Nederland wat schriel aandoet. Maar ook daar valt op termijn wel weer een mouw aan te passen, simpelweg door mee te gaan in de stroom van al die omringende landen, dan wel die dagen die ons van over de oceaan worden een gereikt. Het begint heel simpelweg met Valentijn, voor je het weet is Pasen voorbij en Pinksteren wordt op de totale hoop gegooid opdat Hemelvaartsdag op termijn wordt gevolgd door Allerzielen en wanneer we het Koningshuis ook nog in dit geheel weten te betrekken, kan het haast niet anders dan dat Koningsdag op een middellange termijn wordt gevolgd door een Koninginnedag, waarop de nach’ in Den Haag weer de gelegenheid biedt om juist die nacht elders door te gaan brengen. Waardoor ik wederom het verleden in het heden heb gebracht en niet veel meer hoef te doen dan te kijken hoe de maan schijnt door de bomen!

Nou ja, de maan schijnt wel, maar dat van die bomen…