ogen SCHIJN lijk

Als je van alles een beetje weet, weet je vast weinig van veel. Dan zou je kunnen denken aan oppervlakkigheid maar heb je wel het voordeel dat je over ‘van alles’ mee kunt praten dan wel kunt gaan denken, dan wel de tijd neemt om dit geheel te gaan overdenken. En dat laatste doet zich de laatste tijd met bijzonder grote regelmaat voor.

Dat wil zeggen, wanneer ik mijn ogen sluit, op mijn rug naar de binnenkant van mijn filmdoek kijk en overzie dan wel overdenk hoe bepaalde vlaggen ervoor staan dan wel erbij hangen, wordt het mij haast te moede door alle spinsels die door mijn kop heen jagen. Want vaak zijn dit slechts spinsels die mijn gedachten voor een deel bepalen dan wel op een ander moment concreet in dromen weten om te zetten.

Het is dan ook geen logica die ik bedrijf maar meer de omstandigheden die mij voortdrijven. Waarbij een zekere samenloop niet uit te vlakken valt. En juist door die omstandigheden weet ik vaak de vreemdste associaties naar voren te brengen, hetgeen mij geregeld weet te verbazen. Maar wanneer de vraag wordt gesteld waar ik nog geen enkel antwoord op weet te geven, is het vaak die omstandigheid die mijn pad verder gaat bepalen.

Heerlijk om een lege agenda te zien en geen voorschot te nemen op het straks. De uitspraak ‘als is groter ben, dan’… komt mij ook niet direct bekend voor. Om over voornemens maar te zwijgen. Ik doe wat ik doe en daar blijft het in de regel bij. Ik denk wat ik denk en laat vaak na aan te geven wat ik denk of waarover ik denk. De politiek? Een grote kliek. Religie? Voor hen die dat weten om te zetten in een Heilig Geloof, zij doen maar. Ik geloof dat wel. Een lidmaatschap van een enkele partij? Ook dit laat ik aan mij voorbijgaan, waardoor ik niet alleen een neutraal wezen ben maar ook nog eens zo grijs als de groep duiven die ik tegenwoordig vertegenwoordig.

En toch doe ik mee aan het Regiopeil, wanneer anderen mij vragen stellen omtrent het hoe en waarom van het het nieuws dat ik dagelijks tot mij neem. Om toch iets van mijn denken te delen, weliswaar anoniem maar dan maak ik toch deel uit van de maatschappij waarin ik verblijf. Gelijk ook de belastingdienst mij altijd wel weer weet te vinden en mijn DigiD mij verzoekt om kennis te nemen van de berichten waar ik niet om heb gevraagd, maar daar toch maar nota van dien te nemen. En dan dat andere: zit ik lekker een bericht in elkaar te frummelen, weet ik dat iedere letter die ik aansla ergens in een algoritme naar voren kan worden gebracht. En wanneer hier een landsbelang aan gekoppeld zou kunnen worden… paranoia, geen deel van leven maar met een zekere achterdocht treed ik de wereld tegemoet!