Omslag

Een omslag. Als een omgedraaid blad. Waardoor er een Tabula Rasa valt te ontdekken. Het onbeschreven blad, waar ik eigenlijk niet helemaal meer op had gerekend. Maar… ik stap er niet geheel blanco in, behoud de nodige reserves. De optie ‘wat geweest is, is geweest’ was niet altijd een feest. En toch zal ik gaan proberen om het contact op enigerlei wijze op misschien een andere voet door te zetten. Tenslotte kan het jochie er niets aan doen, zal ik hem met open vizier in mijn leven gaan verwelkomen en proberen er het beste van te maken. Waardoor ik toch met wat goede voornemens aan de gang zal gaan. ’t Is echter wel even wennen. De sluiers zijn voor een groot deel verdwenen, en wat rest zijn de flarden. Dat ik mijn imaginaire tuintje weer wat meer zal gaan onderhouden, een gegeven. Was het alleen maar door het feit dat ik daardoor weer een aansprekend doel voor ogen krijg. Blijdschap in zekere zin, vreugde in het algemeen dat de geboorte zonder complicaties heeft plaatsgevonden, en de maar die nog aanwezig is betreft toch Marlies, die zich buitengesloten voelt en wordt. En dat verdient zij bepaaldelijk niet. Zij, die er alles aan heeft gedaan om op enigerlei wijze het contact te bestendigen, maar iedere keer opnieuw haar neus heeft gestoten. Zij staat op dit moment buitenspel en ervaart dit ook zo. Dat zorgt ervoor dat een randje blijft bestaan en de hoop dat dit door de tijd wordt opgeheven, daar zal waarschijnlijk nog het nodige water door de rivier moeten gaan vloeien. Twee dochters, twee levens en de kleur laat zich niet bepalen. Waar je als (groot)ouder ook weinig invloed op kan gaan uitoefenen. En waar de hoop dat de tijd die daar mogelijk een rol in kan gaan spelen, misschien een utopie zal blijken te zijn. Maar voor vandaag staat die kennismaking op het programma. Hoe dat zal uitpakken…