Omslagpunt II

Het is even wennen om terug te keren op aarde. Dat wil zeggen na een aantal maanden op diverse etages te hebben verbleven, het ene moment op een eerste, dan weer een tweede om vervolgens op een vijfde etage terecht te komen, met een beperkt uitzicht op de kale toppen van bomen, een parkeergarage van vier hoog dan wel een Lange Jaap die zijn lichtbundels viermaal achter elkaar door het firmament laat stralen, dan weer wat gesnurk, een wind die wat aanrommelt, een verlate boer die alsnog de weg naar boven heeft gevonden, controles die zich voordoen, een spuit die vervangen wordt en het noemen van mijn naam en geboortedatum, het weer dat het weer eens af laat weten, een bestelling die gebracht wordt en een dochter die spontaan langs komt, het heeft veel weg van een dag die zich wat mij betreft zo snel mogelijk op dient te bergen.

Noem het geen off day, maar meer een dag waarop de inspiratie het voor een belangrijk deel laat afweten tot het moment waarop een kaart zich spontaan door de brievenbus wringt. En dan te bedenken dat ook de achterkant nog beschreven is en het er veel van weg heeft dat de beide mensen op de voorkant mij doen denken aan: CARLO & PAULINE.

Waardoor ook dit bericht alsnog een omslag teweeg brengt, dat wil zeggen dat het omslagpunt van een tijdje geleden vandaag alsnog een vervolg kent!