on gesteldheid.

Dat die ingreep zich zou voordoen, lag in de lijn der verwachtingen, maar dat het gisteren heeft plaatsgevonden… en nu zit ik geregeld met mijn tong in het gat waar de brug verdwenen is. hechtingen dienen de boel bij elkaar te houden en waar ik een liefhebber ben van heet eten, was het dit keen niet meer dan een lauwe prak. Maar gelukkig kon de chili con carne een belangrijk deel goed maken en de wetenschap dat ik eergisteren zat te smullen van appeltaart met slagroom. Waardoor het vandaag uitdraait op een klein bericht, die mijn geest beperkt en mijn lijf dat er alles aan gaat doen om de restanten van een ontsteking naar andere werelden te helpen. Ook dat behoort tot het leven, ook dat is een menselijk probleem dat zich ook nog eens fysiek uit en die brug?! Die ligt veilig in een plastic doosje te wachten tot het moment waarop ik met dat deel van mijn leven weer eens aan de loop ga!

Maar voor nu koester ik mijn bed en doe niet veel meer dan me over te geven aan mijn huidige gesteldheid!