Storing…

… en dan is er een landelijke storing en valt heel het raderwerk stil. Waardoor de afhankelijkheid van het pinnen anderszins in werking dient te worden gesteld. Met kredietkaarten, met leasekaarten, met vouchers dan wel gewoon met cash. Om maar wat dwarsstraten te benoemen, terwijl ik net een zijweg ben ingeslagen. Waardoor een gevoel van tering de neiging krijgt om de nering uit de weg te gaan. Sta je daar voor een tankpaal en zegt het apparaat dat de kaart niet te gebruiken is, ga je naar een volgende paal en krijg je hetzelfde verhaal. Waar ooit Freek de Jonge melding maakte van een praatpaal en achteraf tot de ontdekking kwam dat de volgende praatpaal met de eerste in verbinding stond, was hij niet alleen zijn tijd ver vooruit en gezien zijn vooruitziende blik weliswaar ietwat gecorrigeerd door zijn bril, wist de goede Freek ook toen al van wanten.

Zoals het volgende: ‘ik zag mijn kont laatst in de spiegel en verdomd het leek wel Wiegel. Nu is Wiegel van een andere orde dan de huidige fractievoorzitter die het tot demissionair minister president heeft geschopt, maar ook op deze bijzondere man valt geen staat te maken.

Door selectief geheugenverlies, door een inschattingsfout toe te geven, door excuses aan te bieden en nalaat om een boekwerk dat hij kreeg van een ander niet te gaan lezen. Liegen alsof het gedrukt staat en leugen en bedrog hebben nog steeds de neiging om als gangbaar door het leven te gaan. neen, dan kun je beter met mijn schoonmoeder op pad gaan en terechtkomen in Kolhorn, ooit een vissersplaats aan de Zuiderzee. Waarbij turf werd aangevoerd en de visserij hoogtij vierde, de dijkhuizen in de schoot van de West Friese Omringdijk. Dat is nog eens de moeite waard gezien het kader waar ik momenteel gewag van maak. Een storing, een keur van alternatieven en het feit dat de pomphoudster mij attendeerde op het feit dat cash nog steeds gangbaar is.

Waar de banken dan weer andere sporen denken te moeten gaan ontwikkelen…