ONDERTUSSENbericht.

Goed, en dan dus het laatste bericht voor vandaag. Er is sprake van een ‘virusgedrocht’. Een initiatief van Rob Komen en Kees Oosterbaan, hetgeen te vinden valt op de website van eerder genoemde Rob. Nu ben ik in het verleden een fervent aanhanger geweest van Kapitein Rob, maar dat heeft niets met deze Rob van doen. Eerder heeft het meer te maken met mij, wanneer ik weer eens vrijelijk ga associeren. En daar ben ik redelijk bekwaam in geworden, waardoor mijn wegen in belangrijke mate niet te volgen zijn…

Dat spijt mij geenszins, maar wanneer ik dan een ‘wassie’ doe en opeens mijn oog valt (au, dat doet zeer!) op een wasbol, vergeet om mijn vuile ondergoed mee te laten spoelen in de machine die zich hongerig op mijn kleren stort, ontstaat opeens…
Ook dit keer kan er geen sprake zijn van toeval maar blijft het slechts beperkt tot die beruchte samenloop. Alhoewel er tegenwoordig bijna geen sprake meer kan zijn van een samenloop, gezien de afstand die wij tot elkaar dienen te houden. Dat neemt niet weg dat ik een poging waag om iets van het opgedrongen isolement met anderen te kunnen gaan delen. Omdat ik daar de behoefte toe voel en het bevredigen van individuele behoeften viert vandaag de dag hoogtij. De kat is uit de gordijnen gekomen, de partner zit er nu is en een spin weet van deze situatie optimaal gebruik te maken. Deze spint er immers garen bij en waar de kat ligt te ronken, kan de hond rustig buiten blaffen, zijn de konijnen aan het paren omdat zij niet beter weten te doen dan hun instincten bot te gaan vieren. En waar Berend Botje gebleven is, raad waar die staat en kijk niet vreemd op wanneer achter dat gordijn, maar ook dat dien je zelf te gaan ontdekken. Ik kan nu eenmaal niet constant blijven zeggen dat je warm bent, nog warmer wordt om vervolgens te gaan zeggen dat je koud dan wel nog erger kouder wordt.

Dat ik zie, ik zie wat jij ook zou kunnen zien, ogen verscholen achter een veiligheidsbril, gemurmel wat als woorden door het mondkapje worden verstoord, een gelaarsde kat een sprookje is en dat die wolf zich bezighoudt om het ene geitje na het andere geitje te verschalken, dat zijn sprookjes waar Moeder de Gans niet aan kan gaan tippen. Waardoor ik toch deel drie van deze trilogie wat handen en voeten ben gaan geven en dat de beelden hier aan toegevoegd, van geen enkele waarde zullen zijn.

Een eigen huis van pakketten die zijn bezorgd, een plek op de bank in de zon en van alles om je heen maar geen mens meer in je buurt, daar valt voorlopig nog wel mee te leven!

P.s. Virusgedrocht gaat dit keer viraal, van fataal kan tot nu toe nog geen sprake zijn!