Knikken kan genadig zijn!

Terug in de tijd. Iets wat doet denken aan de jaren vijftig/zestig van de vorige eeuw. En dan te bedenken dat dit interieur zich op zo’n 1200 kilometer van hier nog steeds voordoet. Het zijn dan ook beelden die dankzij de huidige middelen opeens tot mijn beschikking komen. Het doet iets Duits aan, maar het is te vinden in het huis waar mijn familieleden verblijven. Dus wordt het meer een ‘praatje pot’, nadat ik gisteren uit mijn ‘was’ bol ben gegaan. Waar ik gisteren voldoende mijn wetenswaardigheden naar voren heb gebracht, doe ik het vandaag maar weer eens wat rustig aan.

Maar kan ik nu reeds verklappen zonder uit de gesloten school te klappen dat er op verschillende fronten veel activiteiten te vinden zijn. Wat bijvoorbeeld te denken van het laatste beeld dat ik vandaag aan het geheel ga toevoegen. Het is dan ook de man die het onvoorstelbare tot leven weet te wekken: Kees Oosterbaan! Zij naam is nog niet opgenomen in het boek ‘De Heiligen der Heiligen’, maar ongetwijfeld komt hij daar op een ander moment in terecht. Want ook de huidige rampspoed zal ongetwijfeld een einde kennen. ‘Lerhinge ende vermaeck’ viert momenteel hoogtij en wanneer ik daar een steentje aan kan gaan bijdragen, maak ik ook duidelijk voor mezelf dat ik met weinig schuddende lege handen door deze tijd ben geinfluenceerd.

Een woord dat beter vermeden kan worden, maar waar ik dan toch maar melding van maak. Je moet wat door te doen en een rondje om zit eraan te komen. Alhoewel ik de kans loop dan alsnog met een vreemde die ook wat met zijn of haar ziel onder de arm tegen te komen. Met gepaste afstand passeer en nalaat om te gaan communiceren, hooguit door gedag te zeggen. En ook dat zal waarschijnlijk weinig moeite kosten. Knikken kan genadig zijn…