ONTLASTing

IK STA IN VUUR EN VLAM, VOOR MIJN DAGELIJKSE STOELGANG! Een contradictio in terminus, want hoe kun je nu staan als je zittend plaatsneemt? Geen Frans toilet maar een simpele pot, waar je datgene achterlaat waar je eerder van hebt gesnoept. Van hete duiveltjes bijvoorbeeld, gelardeerd met een grote hoeveelheid sambal oelek, hetgeen garant staat voor het feit dat je daar twee keer van kunt genieten.

Mogelijk klinkt dit wat (b)anaal, ik ben dan ook ternauwernood de anale fase in mijn leven ontgroeid. Poep en pies klinkt bepaald niet vies en wanneer ik aan mijn behoefte heb voldaan, geeft dit mij niet alleen een voldaan gevoel, maar ben ik blij dat ik die last kwijt ben. Hetgeen de eerder ervaren lust in een last weet om te zetten. Opvallend dat weinig schrijvers in hun geschriften gewag maken van de dagelijkse toiletgang. Een moment voor jezelf waarbij de ander je de gelegenheid geeft om even de rust te nemen die gepaard kan gaan met de nodige winden, de geur van een ooit smakelijke maaltijd, de plas die zich door het aantrekken van de bekkenbodemspieren vermengt met de drol die langzaam in de pot verdwijnt.

Waarbij de nodige zuchten er alles aan doen om de buikspieren de gelegenheid te geven om zich over het totaal van het darmstelsel te ontfermen. De dunne die het overlaat aan de dikke die zich simpelweg bezighoudt met het geheel niet alleen in te dikken, maar ook nog eens garant staat voor de aandrang die zich op een ander tijdstip voordoet. De kringspier dewelke zich ontsluit en de opluchting wanneer die andere kringspier zich niet langer in geknepen toestand hoeft te ontfermen over de drol die zich een weg naar buiten baant. Ik weet het en besef me terdege dat dit bericht de nodige vraagtekens zal oproepen, maar hoe fijn kan het zijn om ook dit (herkenbare?!) bericht met anderen te kunnen delen…

Geniet van het genot wat ik op deze manier u allen kan bereiden!