ORANJEeeeeeeeeeeeeeeh

Het gaat langzaam maar zo langzamerhand de goede kant op. Nu weet ik niet wat precies de goede kant is, voor of na de zeventig is er toch sprake van een gevoel van senior te zijn zonder dit te willen worden, het gewoon een kwestie is van een dag wederom aan het totaal der dagen te rijgen en niet stil te staan bij dat wat in het verleden op mijn pad kwam, laat staan dat ik me opmaak om mij op de toekomst voor te bereiden.
Ik zie het wel en als er wat valt te beleven ook dan zal ik met enige verwondering blijven kijken. Als ooit dat kind dat ver in mij verscholen ligt.

Maar ook ik ontkom er niet aan dat de jaren des onderscheids zich stelselmatig blijven voordoen. Van enige herhaling kan geen sprake zijn, hoewel de dagen voor het overgrote deel zich nauwelijks onderscheiden van de voorgaande dagen, weken, maanden en jaren. Het leven in al zijn vol ledigheid en het oorkussen dat de duivel is toegedaan.

Waardoor ik enig inzicht probeer te ontWIKkelen in het vooruitzicht, opdat ik mijn ziel niet in lijdzaamheid hoef te slijten. Daardoor in staat ben om een zinsopbouw te smeden waar menig smid jaloers op zou kunnen zijn. Want dat dit mij in de regel makkelijk afgaat, daar heeft menigeen al zijn of haar ver- en bewondering over uitgesproken. En onderwijl ben ik aan het afwachten: nog even en de fotocirkel zal door mij worden gesloten op een wijze die nu nog niet bekend is. Ik ben immers in blijde afwachting van de laatste twee voorgangers en zal niet eerder rusten dan dat ik aan het geheel der dingen op de mij zo bekende wijze met woorden een terugblik zal gaan geven. Het leven kent nu eenmaal minder tijd dan dat de dood volstaat met eeuwigheid.

Of dat er sprake zal zijn van het (be)rusten in een veronderstelde vrede, terwijl de mensheid zich nog steeds kenmerkt door onbehouwen tegen een ander tekeer te gaan. Moord en doodslag bijkans als een vanzelfsprekendheid te boek staat, dat grilligheid in denken en doen ook iets is wat altijd wel zal doorgaan en waar sprake kan zijn van een doorslaand succes de kans bestaat dat ook dit dood kan slaan. Iets wat met brood en dood te maken heeft en op termijn wel weer zijn beslag zal gaan krijgen.

Neen, ik ben geen doemdenker, dat Sigmund heeft getracht mij op een dwaalspoor te zetten is feitelijk mijn eigen schuld en dat ik in de keuze die ik maak en ook gemaakt heb niet altijd overtuigend ben geweest, ook dat zal tot aan het einde van mijn tijd, aan mijn staartbeen blijven hangen. Vandaag nog met wat willekeurige woorden, verwacht van mij geen wonderen noch daden, het plukken van fruit laat ik graag aan anderen over en een sinaasappel op mijn tijd kan ik soms hogelijk waarderen. En dat Oranje Boven vandaag wat bijzonder overkomt…