Orde ende Dag

Het is vaak een kwestie van simpelweg ergens de draad op pakken, doen alsof je neus bloedt, ademhalen en bewust uit gaan ademen, nadat je maximaal hebt ingeademd, je hebt gekrabt op de plek waar je jeuk hebt en dan maar doen alsof niets je van je volkomen zijn dan wel zen af gaat leiden. Zo eenvoudig lijkt het in eerste instantie, in tweede instantie heb ik wederom besloten om mij aan de avond voorafgaande aan dit bericht weer op mijn klavier te storten.

Opdat geen bericht in dit geval geen goed bericht zal zijn en ik de mogelijkheid ter hand neem om een derde deel aan de afgelopen donderdag toe te kunnen gaan voegen te weten een bordenreeks die probeert om (huiselijk) geweld aan de mens duidelijk te maken. want wat kunnen mensen elkaar niet allemaal aandoen? Korte lontjes die een uitweg zoeken door met geweld de ander van het leven te beroven, lieveheersbeestjes die je aan dat zinloze geweld doen herinneren, mensen die er niet voor schromen om herinneringsplekken van vlinders te beroven, de agressie die steeds grotere vormen aanneemt in de GGZ, de mantel der liefde dewelke steeds meer kale plekken begint te vertonen dan wel gaten en scheuren laat zien. Wat simpelweg betekent dat ik de dag voor de volgende dag een aanvang neemt, mijn vooronderstelde grijze massa aan het werk te zetten opdat de uitdaging die ik mezelf heb gesteld, tot het einde van mijn tijd een vervolg zal kennen. Want niemand weet dat ik ooit in een musical dan wel een toneelstuk heb gespeeld, waarbij de hoofdfiguur gewoonweg Repelsteeltje heet(te) En dat ook nog eens luidkeels naar voren heeft gebracht, op de van der Leeuwschool waar bovenmeester Slabbekoorn de scepter zwaaide. En mij beloofde, nadat ik zijn ’truttenschudder’ (een DAF 33) zo spic en span had gewassen, dat wat in een goed vat zat niet verzuurde, nooit een poging heeft gedaan om dat vat alsnog te herstellen. Maar niet te beroerd was om ons te leren sparen en de centen, stuivers, dubbeltjes en kwartjes en soms een enkele gulden uiteindelijk bij de Nutsspaarbank onder te brengen…