Paardjes…

Je kunt haar geen groter plezier doen dan te kijken naar PAARDJES. In boekvorm maar in het echt wordt het nog veel leuker! Geef haar een borstel en zij kamt de manen, geef haar een nog grotere borstel en zij kamt de flanken en wanneer het haar even teveel wordt, loopt ze even weg om een ander dier te bekijken maar komt allengs op haar schreden terug. Pony paardjes maar ook paarden die nog net geen paard genoemd mogen worden maar groter gegroeide pony’s zijn. En waar pony ooit een haardracht was, zijn het nu de geiten, de dwergvarkens die al knorrend van het zonnetje genieten, de Deense Dog die bijkans zo groot is als haar pony Robin en waar een verrotte tractor levenslang heeft gekregen om weg te gaan roesten, is het een tractor die haar even als een boerin die een boer zoekt weg te gaan rijden. Met andere woorden: Liva in haar element, oma en mama als begeleiders en opa die niet veel meer hoeft te doen dan te proberen de haren van de net naar de kapper geweest zijnde Ria (na ruim 10 weken!) met een borstel de haren proberen te kammen. Het bleef slechts tot een poging beperkt…

Dat neemt niet weg dat ik ook nog bericht kreeg van de commissie die zich gebogen heeft over Poezie in de Branding. En waar ik het genoegen mag smaken om op termijn (dat wil zeggen mogelijk ergens in september) ook met mijn bijdrage 1 van de 30 genomineerden te zijn, met een heel simpel vers regelig geheel.
Was even de tekst kwijt, maar het feit dat mijn blog doet denken aan momenten die ik van belang heb geacht, zijnde mijn herinneringen, wil ik je die tekst absoluut niet onthouden:

VOORUITZICHT //

Het koesteren van / de herinnering / verdween met mij. //

Toen ik verdween / koesterde men / mij.

En waar het onderwerp de noemer had van Noord zuid heb ik het aan de windvaan te danken dat ik met mijn vooruitzicht waarschijnlijk oost west ben gaan verkeren…