dat is een kunst: GLASKUNST!

Als ze eenmaal bezig is, is zij niet te stuiten! En waar een ander alleen al bij de gedachte gaat stuiteren, draait zij haar hand er niet voor om. Klei is een ding, brons een ander, een foto een derde en om het geheel compleet te maken: net van de vogeltjes af of zij richt zich op glas. Niet zomaar glas maar bepaald glas en wanneer zij wat met kleuren stoeit, is het een palet dat aan haar hand en brein tevoorschijn wordt getoverd. En dat ik daar verrukt van ben heeft niet alleen iets te maken met het feit dat zij mijn jongste zus is (met mijn oudste zus heb ik geen contact sinds ettelijke jaren niet meer), maar met Marjolijn heb ik het altijd wel prima weten te vinden, hoewel er ook een hele periode geweest is dat zij bij mij uit beeld verdween.

Maar dan doel ik op de jaren dat ik in Santpoort verbleef en zij haar eigen plan moest trekken. Dan nog sta ik versteld van de creativiteit die zij aan het licht heeft gebracht. Scheppende kunst en de noemer van een goed bedoelende amateur die een hobby uitoefent, geeft aan de bescheidenheid waar zij mee naar buiten treedt. En dan vind ik, als al een aantal keren eerder gesteld, dat zij zich daar tekort mee doet. Dat kan ik haar niet duidelijk maken en dan vind ik van mezelf dat ik enigszins in gebreke blijf. Maar ook daar taalt zij niet om, dat vindt ze prima zo en kan ik er beter aan doen door simpelweg te zwijgen en hooguit op mijn manier daar melding van maken. Hetgeen ik dan weer bij deze doe… toedeloe dus dan maar!