Platvloers

Platvloers. Het is mij letterlijk als figuurlijk om het even. Wanneer ik blijk geef van het letterlijke ontkom ik er niet aan om dat vergezeld te doen gaan van een afbeelding waarbij dat platvloerse wacht op een volgende invulling. Dat gebeurt veelal wanneer een museum, in dit geval het Nederlands Architecten Instituut (het NAI), zich voorbereid op een volgende expositie. Wanneer de restanten verdwenen zijn, de vloer van plekken wordt ontdaan en de medewerkers zich letterlijk opmaken om het platvloerse te gaan egaliseren. Want stel je voor dat een bezoeker over een hobbeltje zou struikelen, een rollator niet garant staat voor een veilige overtocht of een wandelstok uitglijdt waardoor de betrokkene zijn of haar evenwicht verliest. En wanneer de verzekering de dan ontstane schade vergoedt, dan valt er nog weinig te klagen. Wanneer het echter een ziekenhuisopname betreft…

Want de ziektekosten zullen stijgen. Tenslotte moeten die miljarden ergens vandaan gaan komen. Met pensioen in zicht wordt het uitzicht op de gelden absoluut niet vrolijker. En wanneer de Koning spreekt over een maar, zijn niet alleen de rapen gaar. Waardoor ik toch weer in een zekere platvloersheid verval, waar ik dan weer welig in weet te tieren. Was het alleen maar om dat figuurlijke deel van het geheel van een verantwoorde inhoud te kunnen voorzien. Zo simpel kan vandaag de dag de ontstane situatie terdege ten goede komen. Want wederom heb ik gisteren de plank weer eens misgeslagen. Niet voldoende voorbereid en in de volle overtuiging dat Ed van der Elsken in Boymans van Beuningen zou exposeren, waren de deuren van dit museum dicht. Waardoor vriend Jan, wederom zijn frustraties naar voren kon gaan brengen. Dat ik daar een abonnement op schijn te hebben, ‘niet goed voorbereid’ waren zijn woorden, waarbij ik het nodige in wist te slikken. Dat de KuntshAl voor mij een groot genoegen was door de expositie van werken van Joost Swarte, kon voor hem het doekje voor het bloeden helaas niet stelpen…

Morgen kan van alles wederom anders zijn. Dat ik mij aan hem aanpas voor wat betreft het openbaar vervoer (per trein 1e klas) om niet veel later tweede klas te gaan opteren, ach de kniesoor in mij weet dit gebaar op voorhand te elimineren. Het blijft simpelweg een dingetje, maar met dat dingetje blijf ik toch wel dealen. Zo, mijn platvloersheid ben ik kwijt, mijn frustraties gekanaliseerd en de foto’s spreken dit keer voor zichzelf: stomweg platvloers van bovenaf genomen!