Postuum

Bij de dood van een vogeltje staat niemand stil, tenzij het een uitgestorven soort betreft, waar de DoDo ooit garant voor heeft gestaan. Maar wanneer je een nestvlieder met wat restanten aan botten en wat mogelijke veren treft, kan ik het niet laten om daar vandaag melding van te maken. Om op die manier een eerbetoon te brengen aan wat ooit een levend wezen was, in de kiem waarschijnlijk gesmoord. Gevangen achter een bord dat waarschuwt voor een natte weg.

De vraag hoeveel deugd ik hiermee doe, laat ik vrolijk in het midden, dat de restanten van mij de kans zullen krijgen om uiteindelijk te vergaan, is een ander verhaal. Niet dat ik vandaag om een verhaal verlegen zit, de kans dat er morgen weer een ander fenomeen opdoemt is een waarschijnlijke, om niet te spreken van het feit dat ik ook nog eens in blijde afwachting ben van de vastgelegde beelden die ik in Brussel mocht gaan vastleggen.

Toch doe ik het vandaag maar met die twee foto’s opdat de dood, de grootste waarschijnlijkheid in ons leven, als een James Bond film naar voren komt: ‘You only live twice’, waar Ian Fleming niet lang over na hoefde te denken… Dat en dan die titel die ik dit keer onvertaald het wereld wijde web op stuur. Gelijk een kaartje in de bus morgen waarschijnlijk een brievenbus zal gaan ontdekken! Elders!