Van de schrik… een voorbeschouwing!

Schep voor de komende tijd niet te hoge verwachtingen, dan valt het achteraf mogelijk mee. Tenslotte ben ik ook geen 18 meer, zijn de schoenen waarop ik loop grotendeels versleten en laat ik het lopen aan hen die zich uitgedaagd voelen door die vier dagen, met een gerust hart over de Via Gladiola lopen. Want een gladiool is nooit ver weg, een zonnebloem steekt in Alkmaar nooit in een knoopsgat en wanneer de eerste kruisjes van de avondvierdaagse worden uitgereikt, heeft het kind nog geen idee welke andere uitdagingen hem of haar nog te wachten staan.

Zo simpel kan het zijn en zo simpel zal ook deze voorbeschouwing in zijn werk gaan. Want ik raad je ten sterkste af om van de aankomende week kennis te gaan nemen, het slaat werkelijk waar nergens op en dat wat ik in petto heb, daar lusten in de regel de honden geen brood van. En dan een klap! Het werk van Lex valt met een doodklap naar beneden. Uiteindelijk begeeft het nylon lijntje het op een moment dat wij gelukkig nog thuis zijn. Anders was de ramp niet te overzien. Ria vangt op, weet het werk van bijna vijf kilo in goede banen te leiden en bekomt pas achteraf van de schrik.

Sinds 1992 hangt dit werk aan de muur en het is onvoorstelbaar dat ook nylon aan een houdbaarheidsdatum onderhevig is. En waar ik van plan was om ook op deze dag met de nodige flauwekul te gaan beginnen, dien ik mij ernstig te beraden omtrent de beelden van vandaag. Een drietal had ik reeds in petto, een vierde wordt toegevoegd was het alleen maar om die schrik in andere banen te kunnen gaan leiden. Zo weet je immers nooit wat je de komende dagen te wachten staat!