Praatje pot!

De wacht aanzeggen. Op je tellen passen. Een verbeteringstraject voorstellen. De waarheid zeggen, maar dan gaat het in de regel fout. Want wat is ‘de waarheid’ wanneer een ander blijk geeft een andere waarheid erop na te houden? Door iets te doen wat je niet laten kunt, die pas op de plaats te maken dan wel proberen iemand een oor aan te naaien. Om maar eens wat dwarsstraten naar voren te brengen. Nu weet ik wel dat ik me niet meer hoef te vertonen in een slangenkuil, maar je zult ze de kost moeten geven die nalaten om van een hart een moordkuil te maken. Of wanneer je gebukt gaat onder omstandigheden waarbij roddel en achterklap tot standaard zijn verheven. Waarbij ieder gelijk gelijktijdig geen gelijk kan zijn.

Bedacht ik mij in de loop van de dag, terwijl ik een poging ondernam om een kippensoep te gaan maken. Waarbij het zakje en daardoor het pakje ervoor heeft gezorgd dat er zowaar een smaakmaker van jewelste tevoorschijn komt. En dan nog even een verloren blikje met worteltjes en doperwtjes er aan toe te voegen, het geheel nog een kleurtje gaf. Dingen van een doorsnee dag waarop ik lekker met mezelf aan het debatteren was, een samenspraak die zich voordoet in die broedplaats die als hersenpan door het leven gaat en de gebruikte pan maar weer in de kast mocht verdwijnen. Geen directe sporen achter laten en straks niet veel meer dan wat broodjes te gaan smeren en de Marmite weer op de juiste plek weet uit te smeren. Opdat ik ben verzekerd van een zekere ‘bite’ want naast een bite valt er vandaag weinig meer te ‘shinen.’ Waardoor ik vandaag ook weer in de wereld van mijn zijn verdwaal, terwijl er op de achtergrond elementen opdoemen waar ik momenteel nog geen raad mee weet. Bewust kies ik voor het woord elementen en heb geen idee wat deze elementen op hun beurt weer teweeg zullen gaan brengen. Een praatje dus ‘om de pot’, waardoor ook het huidig nu weer aan het geheel kan worden toegevoegd!