Prikkeltjes.

Altijd wel weer inspirerend, zo’n dagje naar Pauline. Niet dat wij in staat zijn om de toestand in de wereld stomweg aan ons voorbij te laten gaan, maar wel verheugend dat ik op eigen kracht niet alleen die auto weet te besturen, maar ook van de gelegenheid gebruik heb kunnen maken om wederom wat kunstwerken van haar hand vast te leggen. Waardoor mijn voornemen van gisteren op een tweede plan terecht is gekomen, het ‘woordenboek van PLATTE TAAL‘ naar morgen wordt verplaatst en dat niet alleen, een gesprek met een deelnemer van de Kunst & Cultuurcirkel was niet alleen verhelderend maar ook nog eens bijzonder aangenaam. En ook dat is niet alleen een feitelijke constatering, maar zorgt er ook voor dat ik weer kan deelnemen aan een vorm van kunst die niet alleen heel verhelderend werkt maar ook nog eens wat helend.

Je weet pas wat je mist en als ik me niet vergis kan dit ook voor anderen een rol spelen. En dat ik het in zekere zin gemist heb, daar heb ik geen kiespijn door geleden. Want ook dat laat zich niet met een enkel paracetamolletje bestrijden.

Dus vandaag maar weer eens wat beelden van de hand van Pauline, een kunstwerkje dat ik van haar mocht ontvangen en zowaar een plek in de kamer heeft gekregen. Helaas heeft Marius van Dokkum het onderspit moeten delven en wordt zijn werk naar boven verhuisd.

Waardoor weer ruimte komt voor een volgend werk van haar hand de huiskamer gaat bevolken…