Prinsesjes dag

Om niet op de zaken vooruit te lopen, vertoon ik de neiging om die zaken op zijn beloop te laten. Nu weet ik wel dat anticiperen in de regel in het verkeer van toepassing kan zijn, maar in mijn dagelijks leven heb ik daar enigszins de ‘schurft’ aan. Waarmee ik niet wil zeggen dat het beloop mij makkelijk afgaat. Toch geeft het mij geregeld voldoening wanneer achteraf blijkt dat alles wel op pootjes terecht is gekomen. En dat tijd daarin een niet onbelangrijke rol kan gaan spelen.

Het schijnt Prinsesjesdag te zijn geweest en ik heb zelfs die stoet aan mij voorbij laten gaan. Wanneer er sprake is van een miljoenenkoffertje blijkt niet veel later dat het om miljarden draait. Waar dan weer de nodige dansen gaan ontstaan ten aanzien van de verdeling die ambtenaren voor elkaar hebben weten te boksen. Ook ik was ooit ambtenaar en mij werd een gouden toekomst beloofd voor wat betreft mijn, uiteindelijke, pensioen. Welvaartsvast heeft dit geheten maar opeens… werd dat welvaartsvaste vergeten. Gelijk dat ene simpele kwartje, dat spoorloos is verdwenen. Je hebt het er maar mee te doen en wanneer anderen iets na laten, dan geeft het geen pas om op de nakende toekomst te gaan anticiperen.

Mijn sokken vertonen gaten, en waar ik de schoen heb gepast, ziet geen ander die gaten in mijn sokken. Hooguit wanneer ik mijn schoenen uittrek…

En wat doet de Koning?! De Koning leest voor: weer niet uit eigen werk!