Loslaten…

loslaten met een kleine letter

Ik zou er ooit mee naar de Filippijnen rijden. Maar dat was een mijl of zeven te ver. Op een Gazelle, waarmee Piet Pelle furore had gemaakt. Maar dat is van heel lang geleden, ruim vijftig jaar terug. En nu is mijn Gazelle weg. Ingeruild voor een andere fiets: een Elektrische. Daar heb ik geen bemoeienis mee, Ria echter wel. Want zij is sinds vandaag in het gelukkige bezit van een originele Amslod en wel van het type York. Waar ik al eerder melding van heb gemaakt: ook dat is reeds in de bonte droom van mijn berichten wereldkundig gemaakt. Geen traan gelaten, hooguit kwam een verre herinnering wederom boven drijven. Ik zou dit avontuur beginnen met Pieter Jan Ens, die ook de media (in dit geval de Alkmaarsche Courant) had uitgenodigd om daar een bericht aan te gaan wijden. En toen… dook ik onder. Was voor niemand bereikbaar en kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Een avontuur in het ongewisse, geen idee hoe een band te plakken om niet veel later elders op te duiken: in Amsterdam en vervolgens in Santpoort. Door een sollicitatie te richten aan die instelling die toen een inservice opleiding in dat Gesticht kandidaten opriep om… ja om wat te gaan doen? Werken met Krankzinnigen, de gekken en dwazen die met ruim 1200 gestoorde zielen in dat instituut verbleven. En waar werd verondersteld dat juist de rust en de ruimte die de Geesgronden boden, de duinen als een scheidingswand en de Directie die de rol van vader en moeder op zich had genomen, ervoor zorgde dat er niet alleen sprake was van ontspanning, maar dat ook inspanning beloond diende te worden. ‘Rust, reinheid en regelmaat’ het credo waarop Meerenberg zijn grondvesten had gebouwd.

Terug dus in de tijd terwijl morgen weer andere zaken op het programma te vinden zijn. Niet dat ik hier veel waarde aan hecht, maar het moet mij van het hart dat ik mijn verleden nog een keer oprakel. Was het simpel weg voor mijn gemoedsrust. En waar rust in de regel garant staat voor roest, was het de rand van de kettingkast dat hiervoor zorg heeft weten te dragen. En waar oude liefde doorgaans niet roest, is het nu de rust die ik verkies. Zo eenvoudig kan dit proces van ‘loslaten’ uiteindelijk zijn…