Pseudologica fantastica

Pseudoligica fantastica. Een kwalitatieve geheugenstoornis, waarbij het geheugen vervormd wordt of er kunnen onjuiste elementen aan een op zich goede herinnering toegevoegd worden (retrospectieve falsificaties of geheugenvervalsing). Een persoon verzint bewust bepaalde gebeurtenissen om een bepaalde reactie van de omgeving te krijgen.

Ik had ooit een gesprek, face to face, met een familielid. Om klaarheid in een bepaalde situatie te krijgen, waarbij man en paard werden genoemd. Een hele tijd geleden, zo’n tijd dat ook mijn herinneringen aan dit gesprek mogelijk met enige mist gepaard gaan. Vervelend wordt het echter wanneer een derde persoon, die niet bij dit gesprek aanwezig was, mij verwijt dat ik hele kwalijke dingen omtrent haar naar voren zou hebben gebracht.

Nu kan ik wel een vorm van verdringing als excuus naar voren brengen, het feit dat ik mij daar niets van herinner wijten aan mijn voortschrijdende leeftijd, maar mogelijk is mijn gesprekspartner in de gelegenheid geweest om zijn interpretatie van dit gesprek van een totaal andere inhoud te voorzien. Lelijke dingen zou ik hebben gezegd en als ik iets bepaald niet gepast vind, is het roddelen over een ander zonder die ander erbij te betrekken. Dat geeft nogmaals, geen pas!

Bekende kwalitatieve geheugenstoornissen zijn het verschijnsel van deja-vu (waarbij iemand denkt iets al eerder gezien te hebben) of het verschijnsel van deja-vecu (hierbij meent iemand iets al eerder te hebben meegemaakt.). Men zou ook kunnen spreken van een herinneringsillusie (een niet juiste interpretatie van een eerdere en/of actuele waarneming).

Dat stoort mij en dat moet ik op deze manier even kwijt. Niet dat ik op jacht ben naar een luisterend oor, een mogelijke suggestie hoe om te gaan met dit gegeven, maar zo komen niet alleen misverstanden tot stand, maar kan het ook nog eens tot verwijdering gaan leiden. En daar zit ik, eerlijk gezegd, bepaald niet op te wachten. Ik heb het idee dat ik langzamerhand wat aan het opkrabbelen ben, dat ik steeds meer in balans aan het komen ben en de zaken die zich nog meer voordoen wat makkelijker kan gaan duiden.

Ik ben geduldig, veelal afwachtend en zal niet direct een oordeel vellen omtrent situaties die zich zouden kunnen voordoen. Maar zo’n opmerking brengt mij dan toch weer in verlegenheid, heeft wel degelijk zijn weerslag en zorgt ervoor dat het evenwicht weer wat uit balans raakt.

Dat is het voordeel van dit blog. Ik schrijf het van me af om vervolgens de draad weer op te pikken. Op mijn manier, mogelijk niet de meest zuivere, maar dan nog ben ik daarbij gebaat!