Ridder met blaam

Het heeft iets droefgeestigs. Een ridder met een bord als lans en in zijn voetspoor een schildknaap met een camera. ‘Ten strijde’ had een kreet kunnen zijn, het bord met de tekst haalt een enkele wenkbrauw omhoog, een suppoost lacht er wat verlegen bij en de dames van de receptie kunnen niet veel meer doen dan een professionele glimlach rond hun mondhoeken te plooien. Laat staan dat anderen kennis nemen van die twee heerschappen die met elkaar een volgende expositiezaal onveilig komen maken.

Mensen hebben het te druk met zichzelf, de werken vragen de nodige aandacht en wat ooit het strijdplan had kunnen zijn, komt door de leegte van de zalen bepaald niet naar voren. Ongehinderd blijven we elkaar in het voetspoor houden, de lans van de ridder is het bord met die tekst en waar er wat te ontdekken valt, probeert de ridder zonder blaam deze te doorgronden. Zo af toe werpt hij een blik over zijn schouder in de mogelijke veronderstelling dat ik ergens halverwege af zou gaan haken. Maar dat is bepaald niet gepast, deze kruistocht tegen de gevestigde namen. Want het betreft KUNST, dit keer met een Grote letter vanwege het feit dat de Kunst10Daagse dra een aanvang zal gaan nemen.

En het bord dat Kees draagt, draagt vooral bij aan ons genoegen. Het regent niet meer en de natte jassen worden verondersteld in de garderobe achter te blijven. De hogere vochtigheidsgraad zou van invloed kunnen zijn op de tentoongestelde werken. De soberheid van de Bergensche school doet de somberheid in zekere zin toenemen, en waar een dame op een schilderij uit de jaren twintig van de vorige eeuw vereeuwigd is met een sigaret, zal dit de anti rook campagne absoluut niet ten goede komen. Mogelijk dat op termijn bij een volgende restauratie dit object in hand en mond verdwijnt, maar voor vandaag heb ik dit moment voor eeuwig vast weten te leggen…