Rohrschach & SO

Het is verdomd lastig om vreemde effecten realistisch te duiden. Makkelijk maak je het jezelf door dit af toe doen als abstracties, waarbij de kijker zelf zijn fantasie erop los kan laten. Voorheen de Rohrschachtest die ervoor zorgde dat de getalenteerde zielenknijper hiermee in aan het werk kon gaan en de betrokkene aan de hand van zijn kennis kon gaan voorschotelen waar zijn of haar talenten zouden liggen. Zo zag ik vaak twee beren die naderhand op de verschillende wegen die ik ben ingeslagen alsnog mijn pad kruisten. Of olifanten die naderhand in een mug veranderden. Porseleinkasten die omver geworpen werden en de verschillende apen die uit de mouwen tevoorschijn kwamen. Om over papegaaien maar te zwijgen.

Ik ben opa en dat fenomeen begint steeds meer vorm te krijgen. In die zin dat Liva wel naar mij toetrok, maar nu over een drempel is heengestapt. Zij klimt zowaar op mijn schoot, geeft duidelijk aan wat ze wel en niet wil en wij zijn aan het tekenen geslagen. Zij zet puntjes en zo af en toe komt er zowaar een i tevoorschijn. Feilloos geeft ze aan wat ze kan en wat nog niet tot haar mogelijkheden zijn gaan behoren, onder het uitroepen van kreten die vanuit een ver verleden waarschijnlijk ook zijn gebruikt. Oerkreten als het ware, en wanneer zij overtuigd is van haar kunsten, klapt zij voor zichzelf in haar handen. Aangeleerd gedrag of iets waarvan zij heeft ontdekt dat dit effecten sorteert.

Maar ga zorgvuldig om in het belonen van dit gedrag: een ‘goed zo’ dient zo weinig mogelijk te berde te worden gebracht. Want dat zou kunnen zorgen voor een negatief effect op de langere termijn.

Ja, opvoeden is en blijft een kunst die niet iedereen verstaat. En waar ik mogelijk in het verleden die kunst niet altijd evenwichtig naar voren heb gebracht, heb ik nu de kans om me te revancheren. Komt Dikkie Dik tevoorschijn, is Kikker duidelijk te onderscheiden van een eend dan wel een koe en is de tijger uit de tank gekropen. Daar heb je geen Esso meer voor nodig!