Ruikt rook?!

Retrograde amnesie: niet dat ik daaronder gebukt ga, neen ik heb meer last van een selectief geheugen. Ik gebruik dit vaak door te zeggen dat ik ‘iets niet meer weet’, terwijl even later ‘het’ mij weer te binnen schiet. Doordat de context mij in eerste instantie niet duidelijk was, of doordat ergens in mijn geest een lampje plotseling is gaan branden. Waarschijnlijk stamt dit uit de tijd dat peertjes gangbaar waren, waar nu de ledlamp die plaats heeft ingenomen.
Maar soms heb ik de neiging om in mijn eigen brein op ontdekkingsreis te gaan. Dan ontstaat er als het ware een wondere wereld waarin ik als een Alice in ronddwaal. Zo schep ik een eigen wonderland, waarin trollen en kabouters, indianen en cowboys, minstrelen en redetwisters proberen elkaar een hak te zetten en er niet voor schromen om op elkaar in te gaan hakken… En ik, ik stond erbij en keek ernaar.

Dat gevoel overviel mij ook gisteren terwijl ik genoot van de voorstelling ‘HET DEBUUT’. De ondertitel: ‘ontdek aanstormend talent’ spreekt voor zich. En dan met name van Kathlyn Wuyts. Zij bevindt zich op ‘Vaste grond’,althans dat is de titel van haar stuk. Zij weet het publiek om haar vingers te winden, simpelweg door mensen uit te nodigen om rondom haar naar haar voorstelling te gaan kijken. Speelt met het publiek alsof zij dit dagelijks doet, kijkt haar gasten in de ogen en weet een aantal keren een man uit het publiek te verleiden om een dansje met haar te maken. Zingt en maakt gebruik van elektronica en vraagt zich in haar voorstelling het volgende af: ” hoe kijk je in de toekomst terug op het leven waar je nu net aan bent begonnen?”

Zij interviewde de serviceflat bewoners van het woonzorgcentrum Regina Coeli in Brugge, de stad waar zij zelf opgroeide. Hun verhalen vormen de basis van een intieme, muzikale voorstelling.
Nieuwsgierig, een beetje bang voor de toekomst en met een verlangen naar eenvoud, onderzoekt ze samen met het publiek mogelijke antwoorden op deze vraag.

En dat bracht mij weer terug bij toen: hoe keek ik toen waar ik nu op terugkijk?! Wat ben ik kwijt of waar kan ik niet meer bij? Zijn de geuren en de kleuren van mijn verleden aan het (mee)vergrijzen, heeft de roomboter van toen nog steeds dezelfde smaak, was een Bintje zo gewoon dat die aardappel is verdwenen, of was de rijst van toen te vergelijken met de Lassi van nu? Hebben mijn zintuigen in de loop der tijd vanzelfsprekend een andere vorm gekregen, is mijn smaak voor een belangrijk deel opgegaan in rook en wanneer de rook op het podium is verdwenen, wat valt er dan weer te ontdekken? Andere gezichtspunten, andere einders of gewoonweg nieuwe horizonten…?!