Wakker worden… uit mijn eigen droom!
‘Welke droom wil jij het liefste uit laten komen?’, staat op de verpakking van een Mona toetje. En dat op een dag waarop ik zelf aan het worstelen ben met de balans van mijn leven. Want die is al een tijdje zoek, in die zin dat wat ik momenteel rond mij geschaard zie, alles behalve veelbelovend is. Nader tot mezelf zou een werkelijkheid kunnen zijn, een vriend en een maatje voor mijn partner een wensdroom, in goede harmonie met alle anderen rond mij mogelijk geen utopie, om maar eens wat mogelijkheden te benoemen. Met mezelf en mijn omgeving in het reine komen iets totaal anders.
Maar zo zit ik eerlijk gezegd niet in elkaar. En wanneer ik in de spiegel van mezelf kijk, zie ik een oudere man, met rimpels in zijn gezicht, met wallen onder zijn ogen en een gelaatskleur die wat grauw aandoet. Waar is het bruin van de zomer gebleven, wanneer is mijn rode baard verdwenen en sinds wanneer is het grijs mij langzamerhand toebedeeld. Terug in de tijd met de wijsheid van nu, blijkt een onmogelijkheid, terug naar toen toen alles nog een grote uitdaging was een stomweg verleden en de dingen die ik deed verdwenen in diezelfde verdwenen tijd. Geen voltooid verleden maar eerder een onvoltooid verleden toekomende tijd. Waardoor tijd en vergankelijkheid weer aan elkaar worden gesmeed.
Leuke dingen blijven doen, het fysieke dat ook een tol begint te eisen, de dadendrang dat met de dag steeds minder wordt, de grote wereld rond mij heen waar ik me steeds meer voor afsluit, oorlog en ellende waar ik iedere dag ongevraagd op wordt getrakteerd, om maar te zwijgen over de machtshebbers die er geen kwaad inzien om andere mensen ontheemd aan hun lot over te laten. Mensen op de vlucht, oorlog en vrede die haaks op elkaar staan en ik, ik kan niet veel meer doen dan mij daarbij neer te leggen. Er schuilt nu eenmaal geen wereldverbeteraar in mij…
Maar wat er wel in mij schuilt, daar heb ik geen flauw benul van. Een luiaard misschien, een plakker desnoods, een chaotisch denker en navenant schrijver, een kunstenmaker, een clown, een vader die het geregeld af laat weten, een opa met nog ongekende eigenschappen, een eigenheimer, een wat met losse afspraken omgaand individu, een man die zich graag laat verrassen, die op andere momenten anderen weet te verrassen, een vreemdeling die geregeld in zijn eigen dromen verdwaalt, een pad zoekende doler die af en toe tegen de haren van de ander instrijkt, iemand die vooral veel op zichzelf is gericht, mogelijk een verkapte narcist, elementen kent vanuit het autistisch domein, een rommelkont, een uitsteller, en wanneer het morgen wordt… wakker wordt vanuit mijn eigen… droom!
Stelling:
– We dromen niet als we gaan slapen. Want we zijn nu al (zogenaamd) aan het dromen terwijl we denken dat we wakker zijn.
– Ons zogenaamde “Wakend Bewustzijn” zou zomaar ineens altijd al ons ‘Slapend Bewustzijn” kunnen zijn.
M.a.w: Wanneer kiezen we ervoor om “wakker te worden?”