scheel O – O gen

‘LEVEN OVERKOMT JE!’, stelt de man die ik ontmoet halverwege mijn levenspad. En bij sommige mensen heeft het daar alle schijn van. Zij raken van de regen in de drup om vervolgens een volgende hoosbui over zich heen te krijgen. Dan kan er bijkans geen sprake meer zijn van een keuze, heeft dit mogelijk van doen met hun karma, dan wel is dit een gevolg van het aantrekken van negatieve energie vanuit hun omgeving. Werken zij als het ware als het zwarte gat dat het heelal nog steeds voor raadsels stelt. En waar de optimisten de realisten voor het blok weten te zetten, zullen het veelal de doemdenkers zijn die hun zwartgalligheid ten overvloede tentoon zullen spreiden.

Ik weet niet precies tot welke doelgroep ik zou kunnen behoren, neig nu eenmaal meer naar het optimisme dan dat het realisme mij weet te overtuigen van het feit dat juist die realiteit de overhand dient te hebben. Geniet met mate en treedt weleens buiten het pad, kleur geregeld buiten de lijntjes en weet mezelf ervan te overtuigen dat ik er alles aan doe om het leven ‘an sich’ zo aangenaam mogelijk voor mezelf te maken. Dat ik hierdoor niet altijd voldoende oog heb voor de ander, het zij mij vergeven want een milde vorm van egocentrisme is mij totaal niet vreemd. Je zult nu eenmaal eerst van jezelf moeten houden, voor je de ander met jouw zijn confronteert. Een motto dat Harry Jekkers met het nummer ‘Ik houd van mij’ in voldoende theaters onder ogen heeft gebracht. Laat staan dat dit een gewild nummer had kunnen zijn bij de uitvaart bij de man die het credo van een leven dat hem overkomt in ere probeert te houden.


Dit als entree naar de beelden die ik vandaag naar voren wil gaan brengen. De opdracht van een lachende camera zorgt nu eenmaal bij mij voor een dilemma. Maar ook van dat dilemma kan ik mezelf verlossen door die eerder genoemde keuze te maken. Het overkomt mij niet maar ik heb hier bewust voor gekozen! Gelijk ik in het verleden ook de nodige verkeerde keuzes heb gemaakt en de scha en schande voor lief heb genomen. Geen spijt, maar meer dat ik mijn acties niet immer voldoende heb doordacht. Waardoor het altijd weer een verrassing is, hoe zaken kunnen gaan (klap)lopen…