Spic wel, maar span niet

Spic wel, maar Span laat het net zo vrolijk afweten. Gelijk Sam en Moos ook reeds jarenlang van het podium zijn verdwenen, Snip en Snap evenals Vim en Jif, die laatste met een kleine snif. Om maar te zwijgen over Bart Smit, Smith’s chips omgedoopt in Lays, de meisjes van Verkade die zijn verdwenen en Ringers kersenbonbons die het veld hebben moeten ruimen. Alternatieven die worden ontwikkeld, pleidooien die worden gehouden om de Postbank een nieuw leven te schenken, ING wat steeds meer besmeurd raakt, Shell die zich bezighoudt met elektriek, Pensioenfondsen die stellen steeds meer groen op de aarde teweeg te gaan brengen, wapenhandel die steeds meer achter een rookgordijn verdwijnt en de legaliteit die ervoor zorgt dat de illegaliteit het veld zal gaan ruimen. Maar… zolang er mensen op deez’ aardkloot geboren zullen worden, zolang er mensen zijn die zich laten overtuigen door een zeker geloof, zolang er aan de ene kant wordt gestreden om ziektes de wereld uit te helpen, zolang er sprake is van honger, van rampen en van zinloos geweld, zolang zal het gaan duren voor de mens tot enig besef, laat staan tot enig inzicht zal gaan komen. De tijd raast voort, de ontwikkelingen kennen geen einde en waar de een het moet doen met een droge boterham, zolang de ander niet weet wat nog meer te schransen, zolang vrede met de mond wordt beleden en de daad het loodje legt, zolang zal ik doorgaan om mijn frustraties, mijn emoties op de een of ander manier kenbaar te maken. Alsof ik niet wat beters te doen heb, maar een wereldverbeteraar als Han de Wit, neen dat zit er niet in. Zolang het huisje nog zicht heeft op dat boompje en de kat van de buren voor het beestje zorgt, ZOLANG BLIJF IK MIJ VERWONDEREN, ME ERGEREN EN ME GEREGELD BIJ DE ZAKEN NEERLEGGEN. HOEWEL VAN DAT LAATSTE NIET ALTIJD MEER SPRAKE IS.