STOP tober tobber!

STOPTOBER! Wildmaand. Feesten in aangepaste vorm, mijn naam is haas tot achterlijk konijn. Dierendag voorbij en het hert, het zwijn, de eendenborst en de stoofpotjes vieren hoogtij. Het mag weer iets uitgebreider, een hertenbiefstuk uit Nieuw Zeeland valt niet te versmaden, een wilde zalm ook gewild en waar de paddenstoelen te plukken zijn, de cantharellen niet te pruimen, de stoofpeertjes de geur in huis van een herfsttintje weten te voorzien, de stamppotten niet aan te slepen, maak ik me op om een blik in mijn verleden te gaan werpen, dat wil zeggen toen ik een overvloed aan gedachten probeerde te kanaliseren en vandaag probeer ze te karamelliseren. Opdat het wrange van toen, een vleugje zoet van nu met zich meedraagt. Dus maak de eendenborst maar warm, laat garen wat gaart en waar de stoofpot onaangeroerd blijft, morgen smaakt het wellicht nog beter. Wellicht dat STEEDS verschillende gedachten oproept, maar mocht dit niet zo zijn: de treurnis van Hans Dorrestijn zal ik je besparen!

STEEDS. // Zo raakt de bron van weten / steeds meer en verder onbekend / zo tasten wij steeds verder weten / duistert het verleden dwalen wij / op zorgvuldig onder houden kunstgras / in een gekunstelde maatschappij / zijn wij de vloek van eens een zonde / wegvoert uit een rij, gewetenloos / zijn schepsels van een lager soort / maar wie bepaalt dit in het duister /dat steeds milder licht verbood? // Zie de bron het licht steeds later / verder voert de stroom het licht / dat even flakkert even wakkert kwaad word ik / ik // droom steeds verder weg van / mij / en laat steeds minder blijken.
Niet bepaald en stemmig schrijfsel, maar het geeft iets weer van de gedachten die mij ruim twintig jaar geleden op dit (zij) spoor brachten…