Te moede

‘Een volk dat leeft bouwt aan zijn toekomst’, staat te lezen op het Monument op de Afsluitdijk. En leven doet dit volkje, was het alleen maar door die opwelling van politieke beslissingen, racisme op het voetbalveld, beloften die niet veel meer inhouden dan schulden te gaan maken. Het Out Kicken van mensen met een aangebrachte Zwarte kleur, stilliggende bouwprojecten, boeren in opstand, stofdeeltjes die niet te traceren zijn, energiebehoeftes die allengs toenemen, ziekenhuizen die zondagdiensten draaien, ministers die zich rondom omwentelen in het stof en een premier die er alles aan gelegen is om zijn beleid met hand en tand te verdedigen.

Was het alleen maar door het feit dat hij zaken heeft toegezegd op een moment waarop iedereen van plan was om van die voorgehouden worst een deel tot zich te nemen. Vind ik lekker: zuurkool met worst en dan dit keer zonder spekkies. Want ook dat staat ter discussie: biologisch verantwoord of niet. Slechts een ster staat op de verpakking waar volgens de PvdD er drie hadden moeten staan…

Een land waar een volk leeft, een land ook waarbij de volgelingen niet veel meer hoeven te doen dan de leiders te volgen, de beleidsmakers die vanachter hun bureau bedenken wat goed voor datzelfde volk zou kunnen zijn en de ogen gericht op een toekomst die decennia verder in het ongewisse blijft. Zie vooruit en kijk terzijde achterom. En wat je daar dan ziet, dat haalt veelal de koppen in de kranten niet. Hooguit wanneer er weer protesten opdoemen in verre andere landen. Of wanneer besloten wordt om in plaats van een ludieke actie eens wat zwaardere middelen in te zetten. De spelende mens boet steeds meer aan spelen in, de maatschappij is constant in beweging en er is zelfs sprake van een verharding. Alsof die mens van dat volk zit te wachten om nog aan zijn of haar toekomst te bouwen…

Zomaar wat gedachten omdat ik op dit moment nog steeds niet direct kan doen wat ik eigenlijk zou willen. Naar buiten gaan, die boodschap doen, wat eenvoud in het huishouden teweeg gaan brengen. Ben gaan stofzuigen, maar ook dat viel tegen. Dan speelt het weer op, dan denk ik ja, wat denk ik dan?!

Dat het mij soms te moede wordt!