Tegeltjeswijsheid.

Ze hebben een wat stoffig imago: tegeltjeswijsheid. Maar in menig huisje waar een kruisje hing, was het klokje hoorbaar: tikken. En waar het oost, west, noord, zuid als afwijking naar voren kwam, zorgde menigeen voor de andere variant: ‘het moet toch thuis best zijn…?!’ Waarmee ik niet veel meer wens te zeggen dan dat alle andere varianten veelal in Delfts Blauw wel te vinden waren. Het zou mij niet verbazen wanneer ook deze nostalgie zich kan gaan opmaken voor een revival. Dat de eigen haard nog steeds goud waard blijkt te zijn ondanks extreem hoge houtprijzen. En dat schoorsteenvegers handen tekort komen om al die pijpen gereed te maken voor Sinterklaas. Dat er aan de deur wordt geklopt en dat ook 11 november zich gaat opmaken om te gaan keuvelen. waardoor oude tradities weer nieuw leven wordt ingeblazen en alle mogelijke discussies zich weer zullen gaan voordoen.

Of dat er straks weer Tupperware party’s aan zullen gaan komen, waarbij de gastvrouw dan wel gastheer zich kan gaan verheugen op de geschenken die hem of haar dan te wachten staan. En die langer meegaan dan dat je tegenwoordig van plastiek mag verwachten.

Waarom dit verhaal vandaag? Dat komt door de aanwinsten die Martin mij deed toekomen. Een foto die de kleurenpracht van mogelijk dat eerder genoemde Tupperware naar voren brengt. Het is weer wat anders dan de geesteszieke van gisteren, die dankzij zijn voorkeur voor paddenstoelen even mocht schitteren.

Voor vandaag genoeg en wat er morgen op het programma komt te staan…